پس از استیضاح محمدرضا شمسایی شهردار اسبق اهواز و به دنبال آن انحلال شورای شهر سوم، سایه شک و اتهام فساد و رانت، از سر شهرداری و شورای شهر اهواز دور نشد.
آراس" شهرداری ها به دلیل استقلال در حصول و هزینه ی درآمد های خود همواره در مظان اتهامات فساد مالی و رانت های پروژه های عمرانی بوده اند. طبق یکی از بررسی های انجام شده، ۳۶ گلوگاه فساد در فرآیندهای کاری شهرداری ها وجود دارد که سر منشاء فساد و رانت است(نقل به مضمون از روزنامه دنیای اقتصاد)
پس از استیضاح محمدرضا شمسایی شهردار اسبق اهواز و به دنبال آن انحلال شورای شهر سوم، سایه شک و اتهام فساد و رانت، از سر شهرداری و شورای شهر اهواز دور نشد.
در این میان شهرداران مختلفی آمده اند و رفته اند و هر کدام داعیه ی مبارزه با فساد را نیز داشته اند.
اما داستان موسی شاعری فرق می کند: هم از بقیه شهرداران جوانتر است و هم چابک تر به میدان آمده و به گونه ای در حال فعالیت است که انگار شهر پیش از این خواب بوده و اکنون به یکباره بیدار شده است.
اگرچه شهرداری اهواز بودجه و موسی شاعری نیز عصای جادویی ندارد؛ اما تزیین دیوار قدیمی و رنگ و رو رفته ی زیر پل سیاه عامری هم به بودجه چندان نیاز ندارد. جذب قرارگاه خاتم الانبیاء برای احداث ۲ پروژه تقاطع غیرهمسطح نیز پول نمی خواهد. ایستادگی در مقابل تمامیت خواهی دلالان و پیمانکاران هم نیاز به بودجه ندارد.
همه اینها انگیزه ای میخواهد که موسی شاعری نشان داد، دارد. و البته چه بسا خصائص و ویژگی های بیشماری که وی دارا است اما بیان آنها، شائبه ی اغراق و شیفتگی غیرمنطقی را به ذهن مخاطب متبادر کند.
علی ایحال به قول سعدی شیرازی: به عمل کار برآید؛ به سخنرانی نیست. بگذاریم شهردار جوان نیز در میدان عمل خود را نشان دهد و بر اساس عملکرد، نقد و ستایشش کنیم.
زمزمه های استیضاح شهردار اهواز که توسط برخی رسانه ها بر سر زبان ها انداخته شده، بیش از آنکه اثبات کند شورای شهر دلسوزی داریم، نشان می دهد موسی شاعری بدجور منافع پیمانکاران و دلالان پروژه های عمرانی را به خطر انداخته و دست در لانه زنبور کرده است. البته زنبور که نه، گُنج هایی(۱) که نه تنها خیر منفعتی برای مردم ندارند بلکه با زورگویی و قلدری، حاصل دست رنج و زحمت دیگران را نیز به یغما می برند.
پروژه ی راکد مترو، که سالیان سال با ایجاد محدودیت های ترافیکی و دیوارکشی های عریض و طویل، زخمی بر جگر شهر اهواز و شهروندانش بود؛ نتوانست با افتتاح حتی یک واگن در یک مسافت کوتاه، دل مردم را خوش کند که لااقل ثمره تلاش و صبر خود را دیده باشند.
بنابراین چه شهروندان و چه اعضای شورای شهر باید خوش حال باشند که در این میانه ی سود و صلاح، کسی هست که ریسک کرده و با جرات و جسارت حق شهروندان را از پیمانکاران بی مسئولیت که پروژه های میلیاردی بیت المال را به امان خدا رها کرده اند؛ طلب می کند.
حتی فراتر از آن، ترس به جان دلالان و رانت خواران انداخته که لابد بعد از مترو، نوبت پروژه های ما هم فرا می رسد.
اعضای شورای شهر فراموش نکنند که رای خود را از چه کسانی گرفته و باید در مقابل چه کسانی پاسخگو باشند. تنها یک ملاک باید برای شورا و شهرداری مهم باشد و آن هم حقوق و رفاه شهروندان است. شهروندانی که هم زخم جنگ تحمیلی را بر جان دارند و هم درد محرومیت را چشیده اند اما چنان نجیب مانده اند که حتی روزگار را نیز شرمسار کرده و از رو برده اند.
نقد و بررسی عملکرد شهردار اهواز وظیفه و حق شورای شهر است؛ اما بهتر است در فضایی بی طرف و بدون شانتاژ انجام شود تا نه تنها وظیفه خود را به درستی انجام داده باشند؛ بلکه دست دلالان و منفعت طلبان را از حقوق مردم قطع کنند و با درایت و هوشمندی نشان دهند که نمایندگان مردم هستند نه نمایندگان پیمانکاران.
*** گُنج در لهجه اقوام خوزستانی به زنبور سرخ آسیایی اطلاق می شود که قادر به تولید عسل نیست و با حمله به کندوی زنبورهای عسل، ارتزاق می کند.
نظرات بینندگان
آخرین اخبار