آیا “دوستی” معیار مدیرکلی ورزش و جوانان خوزستان است؟ چه کسی بر سر حقوق جوانان حامی دولت معامله کرده است؟
در شرایطی که استان خوزستان با انبوهی از مطالبات جوانان، بیکاری، محرومیت، و کمبود زیرساخت‌های ورزشی روبه‌روست، روند انتخاب مدیرکل ورزش و جوانان این استان به یکی از جدی‌ترین دغدغه‌های سیاسی و اجتماعی نیروهای همراه دولت تبدیل شده است. آن‌چه امروز با حیرت و نگرانی مشاهده می‌شود، نه یک فرآیند عادلانه و شایسته‌سالارانه، بلکه چیزی شبیه به تفاهمات پشت‌پرده، سهم‌خواهی‌های غیررسمی، و ترجیح رابطه به صلاحیت و همسویی با دولت است.
فهرست گزینه‌های مطرح‌شده برای این مسئولیت حساس و نمادین، بیش از آنکه بازتابی از اراده دولت، رای مردم یا مصالح جوانان استان باشد، نشانه‌ای از نفوذ حلقه‌های خاص و ترجیح روابط دوستی بر اصول مدیریتی است. پرسش جدی اینجاست:
آیا دوستی و نسبت خانوادگی، ملاک سپردن اداره کل ورزش و جوانان خوزستان شده است؟ بر چه اساسی فردی بعنوان گزینه نهایی این اداره کل به وزارتخانه معرفی شده که مهمترین رزومه اش، نسبت خانوادگی با برادر اصولگرایش که بر اساس روابط در این دولت پست گرفته است، انتخاب شده است؟
برچه اساسی زمام امور مدیریتی حوزه جوانان قرار است بدون هیچگونه مشورتی با جوانان فعال حامی دولت و صرفا بر اساس زد و بندهای پشت و پرده به فردی داده شود که بدون عملکرد شاخص رزومه ای و عملکردی، در انتخابات اخیر، نه‌تنها حمایتی از کاندیدای پیروز نداشتند، بلکه برخی حتی در ستادهای رقیب فعال بوده‌اند؛ افرادی که فاقد هرگونه سابقه اجرایی، اجتماعی و مدیریتی هستند، و تنها با تکیه بر ارتباطات خانوادگی یا دوستی با برخی افراد ذی‌نفوذ، وارد فهرست نهایی شده‌اند.
در این میان، جوانان حامی دولت، نیروهای میدان‌دیده و فعالان اجتماعی–سیاسی که بار اصلی تبلیغات و دفاع از گفتمان اصلاح و تحول را به دوش کشیدند، به‌کلی نادیده گرفته شده‌اند.
📌 واقعاً چه‌کسی بر سر حق جوانان حامی دولت در استان خوزستان معامله کرده است؟
📌 چه سازوکاری باعث شده تا در استانی با این‌همه نیروی توانمند و وفادار، حتی یک گزینه جدی از میان بدنه همسو با دولت مطرح نشود؟
📌 و چرا هیچ‌کدام از مسئولان استانی و نهادهای مسئول، حتی زحمت یک جلسه مشورتی با فعالان جوان استان را به خود نداده‌اند؟
⚠️ این روند، نه فقط آسیب به مدیریت ورزش و جوانان، بلکه زخم به اعتماد بدنه اجتماعی دولت است. زخم به امید، مشارکت و آن‌چه دولت باید برای حفظ آن بجنگد.
اگر امروز ملاک انتصاب، «دوستی» و «تلفن سفارش‌شده از بالا» باشد، فردا چه انگیزه‌ای برای حضور در انتخابات، مشارکت سیاسی، یا دفاع از دولت باقی خواهد ماند؟
جوانان خوزستانی حق دارند پاسخ این سؤال را بشنوند:
چه‌کسی و به چه قیمتی، آن‌ها را از صحنه تصمیم‌گیری حذف کرده است؟
