روایتی غمناک از تکرار مضحک تاریخ در خوزستان

یکم: همان گونه که استاندار در انتصاب و جابجایی افراد زیر مجموعه خود اختیار دارد؛ هیات دولت و ریاست جمهوری نیز در عزل، نصب و بازنشستگی استانداران مختار است. این نوشته قصد دفاع از استاندار سابق را ندارد و هدف اش این است که گوشه ای تاریخ نه چندان دور را بازگو کند.

دوم: دروه دولت دوم اصلاحات، از نظر میزان رشد اقتصادی، دروه ای درخشان در یکصد سال اخیر ایران است به طوری که در سال 81، کشور رشد اقتصادی بیش از 8 درصد را تجربه کرد و میانگین رشد در این چهار سال تقریبا 7 درصد بوده است. کشور و به تبع آن، بسیاری از استان ها در این دوران توانستند پیشرفتی خیره کننده در اکثر شاخص ها داشته باشند.

سوم: به عنوان مثال در همین دوران در استان فارس، بهترین استاندار دوره اصلاحات – دکتر انصاری لاری- دوره درخشان توسعه و پیشرفت استان فارس را هدایت و راهبری می نماید و فارس به حدی از پیشرفت می رسد که حتی استاندارهای جوان و پرحاشیه دولت مهرورز نتوانستند با مدیریت ناپخته خود، روند شتاب آلود توسعه این استان را ، کاهش دهند. (سرپرست فعلی استانداری خوزستان که در همان دوران معاون برنامه ریزی استانداری فارس بود؛ می تواند این ادعارا تایید یا تکذیب کند)

چهارم : در ابتدای همین دوره چهار ساله سیاسی بازی عده ای که خود را  دلسوز- شاید هم صاحب و پدرخوانده -استان دانسته و می دانند؛ منصب استانداری خوزستان را از یک استاندار بومی و مردمدار- که در دوران سخت اقتصادی و سیاسی دولت اول اصلاحات،  استان را مدیریت کرده بود-گرفت و دودستی به یک استاندار کم توان و غیربومی تحویل داد، استانداری که بعد از استانداری خوزستان بزرگترین افتخارش عضویت در شورای شهر اصفهان است.

پنجم: باز هم در همین دوره، همان استاندار معزول خوزستان به استانداری هرمزگان منصوب می شود و یکی از بهترین دوران توسعه استان هرمزگان را مدیریت کرده و به یکی از محبوبترین استانداران تاریخ هرمزگان بدل می شود.

ششم: خوزستان اما در این دوران که می توانست دوران طلایی پیشرفت و توسعه اش باشد در آتش سیاسی بازی قدرت طلبان، فرصت ها را یکی پس از دیگری از دست می دهد و  روز به روز فقیرتر می شود بطوریکه در فاصله سالهای 80 تا 92 از نظر میزان رشد درآمد سرانه یکی از سه استان آخر کشور می شود و در سایر شاخص ها هم رتبه های بالاتر از 24 را در بین استان های کشور کسب می کند. البته از 84 تا 92 دولت دیگری بود فراز و فرودهای تولید و اقتصاد در آن دوران هم تاثیر بزرگی در فقر و فلاکت امروز استان دارد.

هفتم: ورژن دوم استاندار معزول دهه 80، دوباره در سال 92 سکاندار استان می شود. در شرایطی که بازهم دقیقا مثل دوره قبل خزانه کشور خالی است و قیمت نفت بسیار ارزان شده و شرایط رکود در بیشتر حوزه های تولیدی و صنعتی حاکم است.

هشتم: استاندار و لشکر مشاورانش با بخشنامه خرید تولیدات داخل استان، توسعه گردشگری و تردد خودروهای منطقه آزاد جنب و جوش و رونقی غیرنفتی در استان ایجاد می کند اما چون همه کشور هنوز گرفتار رکودی است که از قبل ایجاد شده؛ استان خوزستان هم مثل سایر مناطق کشور در ارتقا شاخص های اقتصادی خیلی موفق نمی شود.

نهم: اقدامات خوزستان دوستانه استاندار به مذاق خیلی ها خوش نمی آید و آرام آرام، سهم خواهان داخل استان و صاحبان قدرت در خارج استان در اتحادی نانوشته علیه استاندار همداستان می شوند و البته خود استاندار هم با بعضی اقدامات شتابزده به این اتحاد نامیمون کمک بسیار می کند.

دهم : برجام به فرجام می رسد امید به بهبود اوضاع اقتصادی بیشتر و بیشتر می شود. مردم علی رغم همه کمبودها و دلخوری ها در انتخابات حماسه ساز می شوند. شرکت های خارجی برای سرمایه گذاری یکی پس از دیگری به ایران و خوزستان می آیند.

یازدهم: همزمان با امید به بهبود شرایط کشور، از اواسط سال 94 همان گروه دلسوز (بخوانید خوزستان سوز) ابتدای دهه 80 ، دوباره میدان دار می شوند. باز هم در شرایطی که همه استان های کشور در آرامشی نسبی بدنبال چیدن میوه های احتمالی برجام هستند؛ خوزستان صحنه بازی سیاست پیشگان ورشکسته ای می شود که 15 سال پیش، استان را از پیشرفت و سازندگی دور کرده بودند.

دوازدهم: شوربخنانه از آن کلاه بزرگی که در سال 80  به دست خوزستانی ها بر سر خوزستان رفت هیچ درسی گرفته نمی شود و آن تراژدی غمبار، این بار صورتی کاملا مضحک تکرار می شود. آنچه مشاهده می شود دقیقا کپی برابر اصل وقایع اوایل دهه 80 است و بیم آن می رود که باز هم فرصتی بزرگ و این بار در دوران پسابرجام از کف خوزستان و خوزستانی ها برود.