چرا احمدی نژاد تنهاست؟

حلقه‌های نزدیک به احمدی نژاد نیز از نیروهایی تشکیل شده‌اند که یا پرونده‌های قضایی دارند مانند رحیمی، بقایی و جوانکفر یا همچون مشایی زیر اتهام‌های جدی قرار گرفته‌اند و یا افرادی شناخته شده نیستند.

برخی بر این باور هستند که احمدی نژاد در صورت عدم حضور درانتخابات ریاست جمهوری آینده قطعا یکی از نزدیکان خود را راهی رقابت با روحانی خواهد کرد. احمدی نژاد اما در این سال‌ها نشان داده که نتوانسته جریان سیاسی را در کشور شکل دهد. جریان موسوم به سوم تیر تنها یک محمود احمدی نژاد و دیگر هیچ.

منظور از جریان سازی سیاسی در این نوشتار «سبد رای احمدی نژاد» نیست بلکه منظور تربیت نیروهایی است که بتوانند به عنوان یک احمدی نژادی در انتخابات‌ها شرکت کنند. قطعا احمدی نژاد به تنهایی سبد رای مشخصی در ایران دارد.

احمدی نژاد تقریبا تنها رئیس جمهوری بعد از رحلت امام است که نتوانسته یک جریان سیاسی را با خود همراه کند. 2 رئیس جمهوری سابق (سران دولت های سازندگی و اصلاحات) هر دو توانستند یک جریان مشخص را برای ادامه حیات سیاسی خود تشکیل بدهند. جریان‌هایی که تا به امروز با پرچم این دو رئیس جمهور فعالیت می‌کند.

احمدی نژاد اما به دلیل رفتارهای ویژه‌ و منحصر به فردی که داشت بسیاری از وزرای دولتش که می‌توانستند در جریان احمدی نژادی تعریف شوند از او جدا شدند و تبدیل به مخالفان درجه یک رئیس دولت نهم و دهم شدند. پورمحمدی، پرویز کاظمی، صفارهرندی، مرضیه وحید دستجردی و ... از جمله این افراد هستند.

به معنای دیگر می‌توان گفت احمدی نژاد نتوانسته نیروهایی شبیه به خود تربیت کند تا در زمانی که وی نتوانست به هر دلیلی در انتخابات شرکت کند آن نیروها این غیبت را جبران کنند. درست مانند حضور روحانی در انتخابات سال 92. وقتی هاشمی نیامد، روحانی آمد تا مردم به کسی رای بدهند که شبیه ترین سیاستمداران به هاشمی رفسنجانی در سپهر سیاست ایران است. می‌توان گفت که در ایران هیچ فردی شبیه به احمدی نژاد نیست و این درست نقطه ضعف رئیس دولت‌های نهم و دهم است.

اگر احمدی نژاد می‌توانست نیروهایی را تربیت کند که شانه به شانه با جریان‌های سیاسی حرکت کنند، امروز احمدی نژادی‌ها یک قطب انتخابات مجلس و ریاست جمهوری بودند. عدم توفیق احمدی نژاد در جریان سازی باعث شده است تا امروز او از تنها ترین سیاستمداران ایرانی باشد که نتوانسته است نیروهای قوی را در کنار خود جمع کند.