توصیه های بلادیان را گوش نکردم عزل شدم!

عبدالرسول عمادی : سال 1384 من رئیس سازمان آموزش و پرورش استان خوزستان بودم که انتخابات ریاست جمهوری نتیجه ای چون محمود احمدی نژاد یافت آقای علی اکبر اشعری به عنوان وزیر آموزش و پرورش به مجلس معرفی شد و با هفتاد رای موافق وزیر نشد و آقای فانی سرپرست وزارت خانه شد و این سرپرستی 75 روز ادامه یافت طبیعی بود که ما هم در دوره سرپرستی آقای فانی هم چنان باشیم و به ایشان در گذران امور کمک کنیم تا این که آقای محمود فرشیدی معرفی شد و وزیر شد در روز تودیع و معارفه آقایان حاجی و فرشیدی آقای محسن قرائتی به نمایندگی از معاونان وزیر تعریف کرد که نزد آقای احمدی نژاد رفته و از او خواسته است که آقای فانی را به مجلس معرفی کند و آقای احمدی نژاد گفته می خواهد آموزش و پرورش را شخم بزند.

با وزیر شدن آقای فرشیدی این شخم زدن آغاز شد و به زودی خر و خیش به زمین خوزستان رسید. روزی آقای بلادیان که مدیرکل سالهای متمادی منتهی به دوم خرداد هفتاد و شش بود و نقشی محوری در فعالیت های سیاسی اصول گرایان داشت و  دبیر ستاد اقامه نماز استان هم بود و البته با من رابطه ای دوستانه و صمیمی داشت و دارد و من در تمام سال های بعد هم با ایشان در ارتباط دوستانه و عاطفی هستم به من گفتند که در حال تلاش برای نگه داشتن من و تداوم ریاست من هستند و البته شرطی هم گذاشته اند که اگر به آن عمل کنم ریاست من ادامه می یابد.

شرط این بود که پنج نفر را عزل کنم سه تای آنها را به خاطر دارم آقای مسرور رئیس ناحیه یک اهواز آقای روشن زاده رئیس ناحیه سه و آقای علیرضا شریفی رئیس آموزش و پرورش بندر امام خمینی. ایشان می فرمود شما این پنج نفر را عزل کنید تا من بتوانم شما را حفظ کنم.

من به ایشان عرض کردم اولا از لطف شما ممنونم

ثانیا این پنج نفر پنج مدیر خوب و قابل هستند که از نظر من باید ادامه کار بدهند و من آنها را عزل نمی کنم.

ثالثا اگر من این پنج نفر را عزل کنم و پنجاه نفر دیگر را هم عزل کنم باید بروم.

رابعا من بدون عزل این دوستان هم مایل به ادامه کار نیستم و بهتر است مدیرانی که با دولت هم فکر هستند سر کار بیایند و من هم به نفاق و دو رویی آلوده نشوم.

و این چنین شد که من کسی را محض خاطر کسی دیگر عزل نکردم و قبل از آن هم از این کارها نکرده بودم و در میانه زمستان خودم عزل شدم و در حالی به تهران آمدم که اولا قبل از همه این ها همسرم را به تهران انتقال داده بودم در زمان مسئولیت خودم و آقای جواهری پور رئیس سازمان تهران چون حدس می زدم که اگر عزل شدم اجازه انتقال همسرم را ندهند در وسط زمستان پسرم را که دانش آموز سوم دبستان بود و دخترم را که نوزادی چند ماهه بود برداشتم و به تهران آمدم تا در آپارتمان 70 متری خودم که سه ماه پیش آن را از مستاجر پس گرفته بودم ساکن شدم.

من هیچ گاه از کاری که کردم و عزلم را از مسئولیت تسریع کرد پشیمان نشدم.

این را از آن روی گفتم که گفته باشم عزل مدیران برای ماندن مدیر بالاتر نوعی آدم فروشی رسمی است که هیچ کس نباید برای ماندن خودش به انجام آن رضایت داشته باشد.