ضعیف بودن سیستم ایمنی بیماران؛ علت ابتلا به عفونت بیماران دیالیزی

به گزارش صبحانه پرس: دکتر شهلا احمدی هلیلی متخصص بیماری های داخلی کلیه و فشار خون و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز با بیان اینکه کلیه ها نقش فیلتر کردن و در واقع تصفیه خون از مواد زائد و تنظیم توازن آب در بدن را بر عهده دارند، گفت: حال اگر کلیه ها به هر دلیلی از کار بیفتند از روش های مصنوعی مانند انواع دیالیز و یا پیوند کلیه برای تصفیه خون و بازگشت اعمال طبیعی بدن استفاده می‌شود.

وی تصریح  کرد: دیالیز در لغت به معنی تجزیه و جدا کردن است و در مفهوم طبی به عنوان عملی برای جایگزینی کارکرد فعلی کلیه و جداسازی مواد زاید و خارج کردن آنها از بدن به کار می‌رود، هدف از انجام دیالیز برداشت فرآورده‌های نهایی سوخت و ساز پروتئین‌ها از خون (مانند اوره و کراتین)، حفظ غلظت املاح خون در محدوده طبیعی، تنظیم اسیدیته خون و جایگزینی سیستم بافری بیکربنات، همچنین برداشت مایعات اضافی از خون است.
 
احمدی هلیلی بیان داشت: دیالیز انواع مختلفی دارد که همودیالیز برای نارسایی های پیشرفته کلیه استفاده می شود، معمولاً این افراد در طول هفته بر اساس آزمایشات صورت گرفته نیاز به 2 تا 3 مرتبه و حتی بیشتر به عمل دیالیز دارند، دستگاه دیالیز دو مسیر گردش خون و گردش محلول دیالیز دارد و توکسین ها و مواد سمی موجود در خون بیمار در مجاورت محلول دیالیز از طریق روش های فیزیکی برداشته می شوند.
 
این عضو هیئت علمی دانشگاه در خصوص انتقال بیماریهای عفونی از طریق آب محلول دیالیز، گفت: مریض دیالیزی در هر وعده در مجاورت 120 تا 200 لیتر از محلول دیالیز قرار می گیرد، قسمتی از این محلول از قبل تهیه شده و مابقی آن با آب شهری که در مراحل مختلف طی یک سیستم پالایش و خالص سازی از نظر میکروبیولوژی و مواد شیمیایی تصفیه می شود، تهیه می گردد و مواد موجود در آب شامل کلرامین، مس، روی، فلوراید، آلومینویم، باکتریها و اندوتوکسین ها با روش های خالص سازی، سخت گری و پدیده اسمز معکوس برداشته می شوند.
 
این متخصص بیماری های داخلی کلیه و فشار خون با بیان اینکه در مراحل تصفیه محلول دیالیز %95 مواد یونی و غیر یونی برداشته می شوند و شاید نتوان به صورت 100% آب خالص و استریل تهیه کرد، اذعان داشت: به هر حال ریسک عفونت در دیالیز وجود دارد ولی با مراقبت از دستگاهها و چکاب دستگاههای دیالیز و سیستم تصفیه در مدت زمان های تعیین شده و سنجش آن با استانداردهای جهانی می توان از انتقال بیماری ها ممانعت کرد.
 
احمدی هلیلی تصریح کرد: در دیالیز امکان انتقال بیماری هپاتیت و ایدز وجود دارد ولی به صورت معمول و با رعایت استانداردهای مربوطه این احتمال نیز به حداقل می رسد، همچنین استفاده از وسایل استریل، رعایت موازین بهداشتی توسط کادر درمانی، استفاده از ست های یکبار مصرف، شستشوی دستگاه دیالیز پس از هر نوبت دیالیز و استفاده از دستگاه دیالیزی که فاضلاب آن از سایر دستگاهها جدا باشد برای بیماران مبتلا به سایر بیماری ها، از جمله موازینی است که با رعایت آن احتمال انتقال اینگونه بیماریها کاهش پیدا می کند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه با اشاره به ضعیف بودن سیستم ایمنی بیماران دیالیزی، تجمع سموم در بدن، ابتلاء به سایر بیماریها از جمله دیابت و بدخیمی ها را از عوامل تشدید کننده نقص ایمنی دانست که سبب مستعد شدن این بیماران برای ابتلاء به عفونت ها می شوند.
 
این متخصص بیماری های داخلی کلیه و فشار خون ذکر نمود: عفونت های مربوط به مایع دیالیز شامل دو واکنش تیپ  Aو  B است که علائم واکنش تیپ A شامل درد قفسه سینه و کمر است که بلافاصله پس از آغاز دیالیز شروع می شود و با ادامه دیالیز کاملاً برطرف می شود و تیپ  واکنش B حساسیتی است که ممکن است به دلیل استفاده از مایعات دیالیزی جدید رخ دهد که این مورد نیز بلافاصله قابل درمان است.

احمدی هلیلی در پایان خاطرنشان ساخت: با توجه به اینکه عمل دیالیز با خون فرد در ارتباط است، انتقال باکتریهای روده ای از طریق خون به هیچ عنوان امکان پذیر نیست و بیماریهای روده ای معمولاً از طریق دهان انتقال پیدا می کنند.