برای خالق طعم گیلاس زندگی

صبحانه پرس- این بعضی آدم ها کمتر دیده می شوند چون متفاوتند شباهت با آدم های اطرفشان کمتر دارند. در رفتارشان سکوتی موج می زند سرشار از عطوفت و مهربانی. درست مثل شخصیت های رمان های ابله و دل آزردگان داستایوفسکی. مثل شاهزاده مشکین در رمان ابله. این بعضی ادم ها یکی می شود مثل شخصیت ریش قرمز اثر ستودنی کوروساوار پزشک سخت گیر و اخمویی که همه وجودش وقف بیماران و شاگردانش می شد. دکتر نیده «ریش قرمز» یکی از همان بعضی آدم ها بود و با رفتار و کرداری که به مرور زمان می فهمیم انسانیند باعث تحول و تغییر کاراموز جوانی به نام یاساموتو می شود.  این بعضی از ادم ها گاهی وقت ها خیلی تلخ و نچسبند. مثل آقای سینما که با عینک دودی زندگی را فلاش می زنند.

 وقتی به این بعضی از آدم ها فکر می کنم اولین شخصیتی که برایم تداعی می شود همان ریش قرمز پزشک اخمو روستایی محروم و بدبخت  است که با اتکا به اصولی که دارد زندگیش را وقف بیماران و روستا می کند. دکتر نیده اصلا لبخند نمی زند. رفتارها یک سامورایی را دارد انگار که باید همیشه اخم کند. آرمان گراست. با این همه ولی آرام آرام تلخی و اخم ریش قرمز برایت دلچسب و گوار می شود. این بعضی آدم ها خیلی وقت ها تلخند ولی عمیق. درست مثل دکتر نیده پزشک ریش قرمز روستایی فقیر که هیچ چیز ندارد به جز عطوفت و مهربانی که جاری و روان است در روستا. ریش قرمز خشک و بدبین است  ولی او بی دریغ ،بی ادعا و بی منت می بخشد. ریش قرمز انسانیت را به بیمار،به کارآموز به اهالی روستای تجویز می کند. این بعضی آدم ها با همه رفتار و کردار متفاوتی که دارند سرانجام شادی را به مردم هدیه می دهند. درست مثل دکتر نیده اخمو، سخت گیر، نچسب که سرانجام برای اهالی روستا شادی آورد. کیارستمی هم به مردم عشق می ورزید و جستجوگر ناگفته هایی که با زبان دوربین   به تصویر کشیده می شد. تلخ بود مثل نیده.

سال‌ها پیش ژان لوک گدار درباره عباس کیارستمی گفته بود: "سینما با دیوید وارک گریفیث آغاز می‌شود و با کیارستمی پایان می یابد.

راستی خانه دوست همین جاست آقا و گل سر سبدسینمای ایران.

فرهاد باغبانی