به چشم پوریا و پارسا

این سرزمین مردان و زنانی را به خود دیده است که با رشادت ها و فداکارهایشان آسایش و امنیت را به خانواده های ما هدیه داده اند درحالیکه شنیدن جمله ی ”بابا آب داد”روح و قلبشان را به آتش میکشد.

امین محمدرضایی - خاطرات مدرسه همیشه یکی از بهترین خاطرات دوران عمر انسان به حساب می آید، روز اول مدرسه بی شک خاص ترین آن است زیرا هیجان به شدت زیاد، خواب را از چشمانمان به سرقت برده و آن چنان بی تابی تمام وجودمان را می گیرد که گویی ما خلق شده ایم تنها برای همان روز، شوق و ذوق رفتن به مدرسه از ساعت ها قبل شروع می شود و لذت آن هنگامی به بالاترین حد ممکن می رسد که یکی از والدین همراهی کند این بزمِِ دنیای عجیب شاعرانه غیرقابل درک برای آدم های حسابگر، معمولاً زمانی و مکانی برای انسان هایی که از مورفین، الکل، نیکوتین و کافئین خارجی استفاده نمی کنند تنها چند بار در زندگی خود تجربه می کنند که دفعات آن در دوران کودکی بیشتر از بزرگسالی است، اما گاهی اتفاقات و تقدیر همه چیز را به یکباره تغییر می دهد طوری که هیچ وقت تلخی آن از ذهن دور نمی شود، موقعی که معلم واژه «بابا» را آموزش می دهد، ذهن ناخوداگاه آرامش خود را از دست می دهد و خاطرات چند روز قبل یعنی دقیقاً روز اول مدرسه یعنی 31 شهریور 1397 یاد آور می شود روزی که پدر قبل از رفتن به مراسم رژه هفته دفاع مقدس آخرین دلبری و عشق بازیش با پاره تنش را انجام داده و این گفتگو توسط دوربین مادر ثبت می شود، آموزگار نمی داند که تکرار واژه «بابا» و استفاده آن در جملات متعدد مانند «بابا آب داد» «بابا نان داد» «بابا آمد» «بابا رفت» چه سوهان روحی است بر روح کودکی که پدرش توسط تروریست های وجدان خاموش، از بین رفته است. اما شاید ذهن خلاق کودک به سمت جمله «بابا جان داد» برود و در آینده به خوبی درک کند که بابا جان داد اما برای زنده نگه داشتن دوران بسیار مقدسی که هشت سال جوانان این مرز و بوم مقاومت کردند و از خود گذشتن، تا خاک و ناموس این مملکت حفظ شود.
شهید امید فرجی زنگنه یادت گرامی باد

زهراپورزندی7716