صبحانه پرس-سپیده اسکندری- پروفسور امید علی کرم زاده شهنی که عنوان راهنمای نخستین پژوهشگر پسادکترای استان را به خود اختصاص داده است، در جمع خبرنگاران اظهار کرد: سال هاست که در ایران در بحث پژوهش، محتوا فدای کمیت می شود و تا هنگامی که این نگاه درست نشود و محتوا اهمیت پیدا نکند، حتا اگر در کمیت پیش برویم، در محتوا جایگاهی نخواهیم داشت.
وی افزود: در حالی که در جهان محتوای فعالیت های پژوهشی جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده، در کشور ما مقالات ISI معیار سنجش سطح دانش افراد شده و کمتر به محتوا و مفهوم توجه می شود.
کرم زاده با تاکید بر این که کار علمی تعریف خاص خودش را دارد و با مقاله نویسی و بخشنامه پیش نمی رود، از دانشجویان دکترا خواست تا به جای توجه به معیار ISI، به کیفیت مقالات علمی شان توجه کنند.
وی خاطرنشان کرد: در بحث رتبه بندی، اگرچه تعداد دانشجویان دکترا و مقالات منتشر شده ی دانشگاه چمران از دانشگاه هایی مانند کمبریج یا پرینستون بیش تر است، اما جایگاه این دو دانشگاه با دانشگاه چمران قابل قیاس نیست و دلیل آن، نگاه کیفی این دانشگاه ها در مقابل نگاه کمی ما به علم و پژوهش است.
بدون دانشگاه و مدرک هم می توان بر علم تاثیر گذاشت
عضو هیئت علمی دانشکده علوم ریاضی دانشگاه شهید چمران اهواز با بیان این که امروزه در جهان مقالات چاپ شده ملاک سطح دانش افراد نیست، گفت: بسیاری از دانشمندان بدون چاپ مقالات شان، به پیشبرد علم کمک کرده و حتا جوایز معتبر بین المللی دریافت کرده اند و جوانان ما باید بدانند بدون دانشگاه رفتن و کنکور دادن هم می توان در علم تاثیر گذار بود.
کرم زاده تصریح کرد: گاهی علم به صورت استعداد در افراد بروز می کند و نوابغی ظهور می کنند، پس تحصیل دانشگاهی تنها راه شکوفایی علم و دانش نیست.
وی ادامه داد: باید به سمتی برویم که مدارک دانشگاهی برای رضایت مندی و یادگیری اشخاص باشد نه امتیازی برای استخدام فرد؛ زیرا مدرک بدون دانایی و دانش به شدت به کشور لطمه می زند.
این چهره ماندگار کشور درخصوص راه کارهای برون رفت از این کمی نگری پژوهشی گفت: وزارت علوم باید به کیفیت توجه کند و معیارهایی را برای کار کیفی مد نظر قرار دهد و افراد متخصص هر رشته را برای گزینش و پذیرش افراد و اساتید هر رشته به کار بگمارد تا انتخاب افراد بر اساس شایستگی و پژوهش های شان باشد.
معلمان و اساتید، ریاضی را بد معرفی کرده اند
کرم زاده با بیان این که ریاضی مادر علوم است و مهارت در آن آسان است، گفت: بزرگ ترین مشکل جهان این است که همواره معلمان و اساتید ریاضی باعث شده اند ریاضی درس سختی به نظر بیاید.
وی با تاکید بر این که معلمان باید با تسلط و آمادگی در کلاس درس حاضر شوند، بیان کرد: آمادگی و تسلط بر ریاضی باعث می شود که معلم بتواند راحت تر مطلب را منتقل کند؛ البته معلمان و اساتید ریاضی باید همواره با بیان این مطلب که پس از ساعت ها مطالعه و ممارست توانسته اند به ریاضی مسلط شوند، به دانش آموزان بفهمانند که فاصله ی غیرممکنی با معلم و استاد خود ندارند و می توانند ریاضی یاد بگیرند.
در مسایل ساده ی علم مکانیک خودکفا نشده ایم
دکتر کرم زاده با انتقاد از این که تاکنون نتوانسته ایم در برخی جریانات ساده ی تکنولوژی علم مکانیک در کشور خودکفا شویم، عنوان کرد: پیش از انقلاب دانش ساخت کانال های ایرکاندیشن را نداشتیم و پس از انقلاب دانش نگهداری و تعمیرشان را؛ همین امر باعث شد که به جای استفاده از چنین سیستمی با هزینه و انرژی کم، شروع به وارد کردن کولرهای گازی و سپس کولرهای دوتیکه کنیم. این اتفاق، جدا از هزینه زیاد مصرف انرژی که برای کشور داشت، ارز زیادی را از کشور خارج کرد. در حالی که انتظار می رفت پژوهشگران عرصه ی مکانیک در این سال ها بر دانش های روز شوفاژ سازی یا ساخت کولرهای کم مصرف و ارزان داخلی تمرکز می کردند تا در این زمینه ناچار به واردات از کشورهای دیگر نباشیم.
وی تصریح کرد: مهندسین و دانشجویان دکترا در این زمینه باید جوابگو باشند که چرا نتوانسته اند تاکنون معضلی را که برای مردم جنوب کشور بسیار مهم و حیاتی است و هزینه ی زیادی از زندگی آنان را در بر می گیرد حل کنند.
قهرمان سازی نکنیم؛ همه افراد عادی هستیم
استاد دانشگاه شهید چمران اهواز در واکنش به گفته ی یکی از دانشجویان مبنی بر "خاص بودن دکتر کرم زاده" بیان کرد: نام من تنها "کرم زاده" است و دکتر جزو نام من نیست. این نوع معرفی، یک نوع سرکوب دیگران است و آن ها را وادار می کند که برای رهایی از این حس تحقیر، فرزندان شان را مجبور کنند تا به مدارج و مدارک بالای دانشگاهی دست یابند.
کرم زاده شهنی با بیان این که خبرنگار باید رسالت خود را به درستی انجام دهد و از قهرمان سازی بپرهیزد، به یکی از خاطرات خود اشاره کرد و گفت: سال ها پیش به همراه یکی از دانشجویانم مقاله ی پژوهشگری ژاپنی را که در یک مجله ی بین المللی چاپ شده و ایراداتی داشت، اصلاح کردیم و به آدرس دانشگاه وی فرستادیم. شخصی در کتابخانه، سخنان ما را شنید و بلافاصله در روزنامه ها منعکس شد که دانشمند ژاپنی که پروفسور کرم زاده ایرادات وی را گرفت، خودکشی کرد؛ در حالی که چنین چیزی صحت نداشت.
وی خاطرنشان کرد: کرم زاده یک فرد عادی است که تنها با علاقه و کار پیوسته در ریاضی موفق شده است.
استاد ریاضی دانشگاه شهید چمران اهواز در ادامه به ذکر یکی از خاطرات دکتر حسابی پرداخت و گفت: دکتر حسابی در خاطرات خود نقل می کند که روزی از وی دعوت شد تا در مراسمی سخنرانی کند که یکی از حضار آن پروفسور انشتین بود. در حالی که دکتر از حضور استادش(انشتین) دستپاچه شده بود، انشتین به آرامی به وی گفت: تصور کن من هم یکی از دانشجوهایت هستم؛ اما روزنامه های ایرانی نوشتند: "انشتین به دکتر حسابی گفت من دانشجوی تو هستم."
وی یادآور شد: دکتر حسابی خدمات ارزنده ای به کشور داشت و تلاش های وی در پیشبرد علم و دانش کشور را نمی توان نادیده گرفت اما نباید با بزرگ نمایی حقایق، قهرمان سازی کنیم.
استاد دانشگاه باید خود را وقف درس کند
کرم زاده شهنی با بیان این که استاد باید خود را وقف علم کند، اذعان داشت: استاد باید دید دانشگاهی داشته باشد و فکر و کارش معطوف به پژوهش و دانش باشد لذا اگر استادی وارد تجارت و انبوه سازی شود یا حقوق نامتعارف بگیرد باید عذرش را بخواهند زیرا استاد دارای یک بعد معنوی و الگوی دانشجویان است.
راهنمای پژوهشگر پسادکترای خوزستان با انتقاد از اساتید و پزشکانی که وارد تجارت می شوند، بیان کرد: استاد یا پزشکی که وارد بحث تجارت و انبوه سازی می شود، نگاهش تجاری شده و دیگر نمی تواند با دید معنوی سابق به جایگاهش بنگرد، به همین دلیل نباید اجازه فعالیت داشته باشد.
وی اضافه کرد: چنین استادی تفکر غیر دانشگاهی را وارد دانشگاه می کند، این تفکر به دانشجو منتقل می شود و جریان دانشگاهی کشور به بیراهه می رود.
استاد دانشگاه چمران اهواز تاکید کرد: انبوه سازی کار مهندس و متخصص این رشته است و شایسته نیست اساتید، پزشکان و روحانیون جامعه خارج از تخصص شان، به این فعالیت ها بپردازند زیرا جایگاه این افراد جایگاهی معنوی است و جامعه از آن ها انتظار دارد در جایگاه علم به خدمت بپردازند.
جریان مهاجرت به کشور ضربه می زند
دکتر کرم زاده جریان مهاجرت به خارج را به زیان کشور و دارای بعد علمی منفی دانست و گفت: مهاجرت به خارج از کشور برای داشتن زندگی بهتر قابل بخشش نیست زیرا ما با هزینه ی مردم به جایگاه کنونی مان دست یافته ایم و در قبال جامعه ی خود مسئولیم و اگر همه ی تحصیل کردگان مهاجرت کنند، مملکت به هیچ جا نمی رسد.
وی خاطرنشان ساخت: همیشه گفته ام که معلم دیپلمه ای که در شادگان به بچه ها درس می دهد، از بهترین دانشمندهای ایرانی در خارج از کشور، ارزش بیشتری برای مملکت دارد.
برنده جایزه علامه طباطبایی بنیاد نخبگان با بیان این که "هیچ وقت نخواسته ام بروم و بمانم"، عنوان کرد: از نظر فکری خود را همان جوان هجده سالهی مشتاقی می بینم که هنوز هم دل در گروه این کشور دارد. افراد باید خود را مدیون جامعه و کشور بدانند و گام های شان در جهت پیشرفت کشور و مملکت شان باشد.