باقلم مانوس باشیم تا انسانیت ما شکوفا شود؛ یادداشتی از علی کرد

این همه تفسیر ازقرآن توسط مفسرین کبیر باعث درخشش مضامین قرآنی و تبیین و تعریف و تشریح قرآن شده و راهنمایی برای انسان ها دراعصار مختلف بوده اما نسل های آینده در اعصار آینده نیز تفسیرخواهندکرد و هنوز هم به عمق محتوای قرآن نخواهند رسید.

چهاردهم تیر روز قلم است. ارزش و اهمیت و نقش و جایگاه قلم به قدری بالا ووالاست که بیان و قلم بدستان ازتوصیف آن عاجزند.

میتوان از قلم گفت و درمورد "قلم" قلم زد اما اداکردن حق مطلب قریب به ناممکن است.

قلم نیز چنین است و براستی همان دستاوردهای علمی و دینی تفاسیر بمعنای قلم است.

اندیشه های تابناک اندیشمندان دینی بوده که باتحریر وقلم دراختیارگذشتگان و ما و آیندگان است.

وقتی سخن ازقلم میشود فقط به معنای یک مدادیا خودکار نیست. مراداز قلم تفکرو اندیشیدن است که با اقسام وسایل از گذشته وتا به امروز به بند کشیده میشد و جمع آوری می گشت.

از ابزار نوک تیز و استخوان حیوانات و پر پرندگان و مرکب و نی گرفته تا مداد و خودکار و خودنویس وروان نویس و کیبورد و فیلم و میکروفیلم و میکروفیش و.... و هر آن چیزی که مکمل و یا جایگزین این ابزارنوین شود.

هم اکنون این مطالب با انگشت و صفحه موبایل نگاشته میشوند. مدادومرکب من انگشت و صفحهء دیجیتالی است. وقتی این حدیث شریف ازرئیس مذهب شیعه امام صادق (ع) را ملاحظه کردم که "مدادالعلما افضل من دماءالشهدا" باالهام ازاین حدیث شریف برآن شدم کلماتی درمورد اهمیت قلم راقلمی کنم.

با توجه به اینکه قرنهاپیش ودر زمان امامان معصوم ابزار نگارش مداد و مرکب بود و مدادرا در مرکب میزدند و مینوشتند این تعبیر بسیاربلندو ظریفی بودکه مرکبی که مدادعلما را برای نوشتن رنگین میکند، از خون سرخ شهیدان برتر میداند.

چراکه همین علما و ازطریق قلم است که جهادگر و جان فدا و شهید می پروراند.سوگندیادکردن خدا به قلم و سوره ای بنام قلم نشان از عظمت بزرگی اهمیت حرمت و قداست قلم دارد.

چه زیبا گفت شریعتی که خود از بزرگان و نوابغ اهل قلم بود:" قلم، زبان خداست،.. قلم رو ح القدس من است، ودیعه مریم پاک من است، صلیب مقدس من است، هرکسی را، هرقبیله ای را توتمی است و قلم توتم من است، توتم ماست". بیاییم قدرومنزلت قلم رابهتروبیشتربدانیم تا قدرومنزلتی پیداکنیم.

باقلم مانوس باشیم تا انسانیت ما شکوفا شود. باقلم به اوج میرسیم و بی قلم هیچ و پوچیم. قلمی که تضمین کننده سعادت دنیا و آخرت ماست.

ضامن پایداری اندیشه ها و حلقه وصل فکری علمان و رازداربشر و خزانه دارعلوم وتجربیات است. شکراین نعمت الهی را با ارتباط و دوستی با قلم و کتاب و کتابت و خواندن و نوشتن، پاس بداریم.

هر روز ما روز قلم است و اگر چنین باشد وضع ما این چنین نخواهد بود. به امید روزی که قلم را چون قلبمان دوست بداریم و چون خون در رگها و چون تپش قلبمان بدانیم. اگرخون دررگ جاری نباشد و قلب از تپش بازایستد جان ازکالبدمان بیرون میزند. قلم را این چنین قدر بدانیم. بارالها چنین باد.

علی کرد-مدرس دانشگاه