یک جانباز دفاع مقدس:
امروز منطقه آزاد اروند به یک قلک پول تبدیل شده است
حاج حمید لویمی : زندگی در آبادان و خرمشهر روزبهروز سخت تر می شود و واقعیت این است که وضعیت دولت بگونه ایست که به هیچ یک از شهرستان ها نه تنها خرمشهر نمی تواند کمک شایانی بکند و سرمایه گذاری های کلان انجام دهد.
در جلسه روز دوشنبه به مناسبت سالروز آزادسازی خرمشهر که به کوشش شاخه جوانان حزب ندای ایرانیان برگزار شده بود، با حضور آقای حاج حمید لویمی از جانبازان 8 سال دفاه مقدس مهم ترین دلایل عدم توسعه شهرستان خرمشهر بررسی شد:
حمید لویمی پس از گفت و گوی کوتاهی با حضار سخنان خود را با اشاره به قلب موضوع این گونه آغاز کردند؛۳۶ سال از آزادسازی خرمشهر می گذرد و حال و روز امروزش تفاوت چندانی با روزهای جنگ ندارد.
خرمشهر و آبادان در زمانی موتور محرکه‌ی کشور بودند، جذابیت های زندگانی در آنها بسیار بود،در بخش هنری و فرهنگی سرآمد بود،شهری مهاجر پذیر بود که بواسطه‌ی همه‌ی اینها نخبگان زیادی را در خود جای داده بود که این مهم ترین مزیت آن بود.
متاسفانه با آغاز جنگ سیل عظیم این نخبگان و سرمایه داران از شهرستان خارج شدند و پس از جنگ نیز هیچگاه بازنگشتند و از طرفی شرایط کشور و مخصوصا استان بگونه ای شده که میل به مهاجرت روزبهروز افزایش پیدا می کند.
مهم ترین زیرساختی که در خرمشهر آسیب دید و تا این لحظه هم ترمیم نشد زیرساخت اجتماعی آن بود.
اساسا این نیروی بومی متخصص است که برای شهر و شهرستان خود مطالبه گری می کند،این نیروی نخبه‌ی اقتصادی بومی است که دستاوردهای خود را در شهر خود خرج می کند،این نیروی نخبه‌ی سیاسی است که به دولت جهت کسب امتیاز فشار وارد می کند و از ارکان مدیریتی مطالبه میکند،حال زمانی که این نیروها از شهر خارج شوند و از طرفی جذابیت های اجتماعی نیز به گونه ای نباشد که انها را به بازگشت امیدوار کند یا حتی شرایط بگونه ای نباشید که نخبه‌ی امروز حاضر به سکونت در شهر خود باشد چه انتظاری میتوانیم داشته باشیم؟
امروزه استان خوزستان یک استان فراقومیتی شده است،میل به مهاجرت نیروهای بومی به استانهای دیگر به حد اعلا رسیده است،امروز ده هزار نیروی متخصص آموزش و پرورش تقاضای انتقالی دارند،امروز نیروی دولتی پس از آنکه رسمی شد تقاضای انتقالی دارد،اما در عوض نیروهای استان های دیگر بصورت اقماری در خوزستان کار می کنند و این یک فاجعه است.
البته می توانیم مشکل مهاجرت را به کل کشور تعمیم دهیم و این مساله‌ای ست که در حال حاضر با آن دست به گریبانیم.مادامی که جذابیت های اجتماعی برای جوانان مان ایجاد نکنیم میل به مهاجرت در انها فروکش نخواهد کرد و مادامی که معضل مهاجرت جوانان توانمندمان را داشته باشیم انتظار معجزه نخواهیم داشت و به عقیده‌ی بنده این مهم ترین معضل خرمشهر است.
آسیب زیرساخت های اقتصادی در خرمشهر بگونه‌ای بوده که تا حدودی می توان گفت ترمیم شده اما به دلیل عدم وجود همان نیروی های نخبه هیچگاه بصورت جد مطالبه نشده و مسوولین مربوط مطالبه گری را در مقابل خود نمی دیدند اگر فشاری هم به آنها وارد شده عموما از سوی نیروهای خارج از شهرستان آن هم بصورت مقطعی و تقطیع شده است.
اگر بخواهم دقیق تر در این خصوص سخن بگویم باید از منطقه آزاد که بعنوان یک ابزار توسعه در شهرستان آبادان و خرمشهر ساز و کارش تعبیر شده یاد کنم،منطقه آزاد می تواند نقش بسزایی در پیشرفت این شهرستان ها داشته باشد البته اگر به وظایف اصلی خود بخوبی عمل کند.
فرمانداری ها فقط بحث امنیت را برعهده دارند و اختیاراتی در حوزه‌ی انتصابات و انتخابات مدیران اجرایی شهرستان ندارند و تمامی معادلات و مطالبات به منطقه آزاد اروند ختم میشود..لذا مطالبه گری باید از منطقه آزاد اروند آغاز شود.
منطقه آزاد اقدامات خوبی در جهت کمک به بخش های دولتی بخصوص آموزش پرورش را انجام داده اما متاسفانه امروز منطقه آزاد به یک قلک پول تبدیل شده،مزایای بی نظیر با حقوق های ۲ رقمی ویژه آقازادگان و بازنشستگان و حتی آرزویی برای ورود مدیران به آنجا هر شخصی را وسوسه می کند تا زبان در کام گیرد.
بدون شک باید این نگاه به منطقه آزاد تغییر کند و بگذارند به وظیفه‌ی ذاتی خود عمل کند.
امروز سرمایه گذار وارد منطقه آزاد اروند می شود اما کار فراهم نیست زیرا اراده‌ای برای انجام آن وجود ندارد،پروژه های بسیار زیادی در منطقه آزاد اروند تعریف شده و سرمایه گذار اماده ورود است اما ساز و کار مهیا نیست.
ورود اتباع بیگانه عراقی به این منطقه آزاد اروند مردم را از نظر سلامت اخلاقی در معرض خطر قرار داده و کنسولگری ها و نیروهای انتظامی ساز و کار دقیقی برای برخورد قاطع با آن ندارند،از نظر اقتصادی مردم شهرستان در تنگنا قرار گرفتند.
شهروند عراقی در شهر خود مرغ را کیلویی بیست هزارتومان تهیه می کند اما در آبادان کیلویی هشت هزارتومان،برای او خریدن چندین کیلو مرغ از آبادان توجیه اقتصادی دارد اما برای مردم آنجا چه؟زمانی که تقاضا با قیمت های بالاتر باشد این شهروند چه باید کند؟
نمی توان منکر شد که کسب و کار بازار رونق گرفته اما مگر اقتصاد تنها بازار است؟
چرا منطقه آزاد اروند نباید در این خصوص به مردم سوبسید تعلق دهد؟
البته این را هم باید درنظر بگیریم ایجاد مناطق تجاری ویژه و آزاد مانند سلفچگان باعث ایجاد یک رقابت تجاری اقتصادی شد.
آنانی که بودجه های دولتی را می بلعند و انگونه که شایسته است مناطق آزادی مانند آبادان از امتیازات دولتی بهره مند نمیشوند.
زندگی در آبادان و خرمشهر روزبهروز سخت تر می شود و واقعیت این است که وضعیت دولت بگونه ایست که به هیچ یک از شهرستان ها نه تنها خرمشهر نمی تواند کمک شایانی بکند و سرمایه گذاری های کلان انجام دهد.
انتظارات در این خصوص از منطقه آزاد اروند و استانداری است.
در خصوص اقدامات استانداری باید بگویم،فشاری که استاندار و استانداری به دولت وارد می کند در حوزه‌ی آب و فاضلاب است،همانطور که می دانید در حال حاضر یکی از مشکلات عمده‌ی مردم نبود اب آشامیدنی است،لذا آنچه که استانداری پیگیری کرده و دولت قول داده اتمام طرح غدیر با هجده هزار میلیارد تومان اعتبار تا شهریور ماه و انتقال آب کرخه می باشد.
در پایان باید بگویم که معضل روشن است راهکار هم روشن هم،همت باید،در غیر اینصورت همه ساله باید در سالروز آزادسازی خرمشهر گردهم جمع شویم و درددل کنیم و برویم تا سال آینده
نظرات بینندگان
آخرین اخبار