منزلت رفیع عرب ها در تاریخ ؛ نوشتاری از ولی‌الله شجاع‌پوریان مدیرمسئول روزنامه همدلی

آراس: در ماه‌های گذشته به دلیل وقوع برخی اصلاحات مهم و اساسی در تعدادی از کشورهای عرب همسایه، اعراب مورد توجه و کانون افکار عمومی و رسانه‌های ایران  قرار گرفته‌اند و به ویژه با رویکرد مقایسه‌ای و تطبیقی اعراب نقش پررنگی در شبکه‌های اجتماعی کشور ما دارند. اعراب به عنوان بزرگ‌ترین و مهم‌ترین همسایه‌های ایران در طول تاریخ از اهمیت و جایگاه خاصی در میان ایرانیان برخوردار بوده‌اند. هرچند در پیشینه روابط ایران و اعراب، تنش‌ها و درگیری‌هایی نیز به وقوع پیوسته، اما بخش عمده ی تاریخ دو ملت، مسالمت‌آمیز  و همراه با حسن همجواری بوده است. 

فرهنگ ایران و اعراب به ویژه در حوزه‌هایی چون دین، فرهنگ، زبان و علم چنان درهم تنیده شده که شاید به سختی بتوان میان دو تمدن بزرگ فرهنگی یعنی اعراب و ایرانیان تفکیک و جدایی قائل شد. وام‌گیری فرهنگ ایرانیان از اعراب و اعراب از ایرانیان بر هیچ‌کس پوشیده نیست و قرابت جغرافیایی، فکری، اعتقادی و ... ایرانیان و اعراب را دارای وجه اشتراکات فراوانی کرده است. 

بدیهی است این وجه اشتراک و حسن همجواری خوشایند بسیاری از رقبای منطقه‌ای و جهانی نیست و تحرکات و توطئه‌هایی برای برهم‌زدن این همزیستی مسالمت‌آمیز در طول یکی دو قرن گذشته نیز صورت گرفته است که طرح مباحث اختلاف‌آفرین و تنش‌زا در شبکه‌های اجتماعی بخش کوچکی از این تحرکات می باشد. 

در قرآن کریم نیز اصل عدم برتری انسان ها بر همدیگر  بارها مورد تاکید قرار گرفته و برتری‌طلبی قومی، نژادی وهرگونه مرزبندی‌های رایج مردود اعلام شده است. تاکید قرآن بر برابری و برادری ابنای بشر در بسیاری از آیات قرآن قابل استنتاج است؛ اشارتی چون « «یا بنى آدَمَ»، (اى فرزندان آدم) و «یا اَیُّها النّاسُ» (اى مردم)، و یا «یا اَیُّها الّذین امنوا»، (اى کسانى که ایمان آورده‌اید) و «یا عبادى» (اى بندگان من)، و «یا اَیّها الاِنسانُ» (اى انسان) نشان می‌دهد برتری‌جویی‌های قومیتی محلی از اعراب ندارد و ایرانیان و اعراب به عنوان اصلی‌ترین پیروان دین اسلام از این آموزه‌ها سیراب شده اند.

  همچنین بسیاری از مباحثی که پیرامون اعراب و ایرانیان مطرح می‌شود مربوط به دوران  پیش از اسلام و مقاطعی از تاریخ است که در سایه اسلام، قرآن و نبوت رخت بربسته و هر دو گفتمان عربیت و ایرانیت ورای برخی ملاحظات سیاسی نظام‌های خودکامه در روزگار معاصر، گفتمان‌هایی قابل احترام و با پشتوانه تاریخی و تمدنی عظیم و گرانبها هستند و خواهند بود.

 همچنین  بررسی پیشینه تاریخی ایران و اعراب این واقعیت را آشکار می‌سازد که پیشرفت و توسعه یکی از طرفین تاثیر مثبتی بر روی طرف مقابل داشته و به هیچ وجه توسعه یکی از این دوبال، نافی توسعه بال دیگر نیست. این پیش فرض تاریخی امروز با دگردیسی به جامعه منتقل می‌شود و تداوم این اشتباه از سوی دو طرف این ماجرا به نغع دو طرف نیست.

اعراب پیوسته درطول تاریخ  از جایگاه رفیع و والایی برخوردار بوده اند وامروز پیشرفت و توسعه آنها در حوزه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، دیپلماتیک، صنعت و تجارت و ... امری مشهود است که تبیین آنها فراتراز حوصله این مقال است. تیتری که همدلی برای ارتقای جایگاه مدیریتی زنان عرب برگزیده است در راستای انتقال این مفهوم بوده است و به وجه نافی  مکانت و جایگاه رفیع اعراب عزیز نبوده است. نویسنده این سطور افتخار دارد رشته وموضوع مطالعات دانشگاهی خود را :زبان وادبیات عرب:قرار داده است و سال ها در این حوزه پر افتخار خواند و نوشت.