"نفرین منابع" / نوشتاري از هوشنگ باقري

آراس: اصطلاح نفرین منابع در توصیف وضعیت اقتصادی جوامعی به کار می رود که دارای منابع طبیعیِ غنی ولی رشد اقتصادی اندک هستند.معمولا چنین کشورهایی به دلیل تکیه بر این گونه منابع از پرداختن به سایر بخش های تقویت کننده اقتصاد  باز می مانند.

در یک نگاه کلی، وضعیت کشور ما با برخورداری از منابع نفتی بسیار و وجود تاسیسات و شرکت های نفتی پرطمطراق می تواند از مصادیق اصلی این اصطلاح (وضعیت) باشد.

در نمایی نزدیک تر حدود ۸۰ درصد منابع نفتی کشور و همان شرکت های نفتیِ پیش گفته در استان خوزستان جاخوش کرده اند،حال آنکه که وضعیت مردم آن به لحاظ برخورداری از میزان امکانات رفاهی و سطح توسعه یافتگی (در مقیاسی کوچک تر) نسبت به کل کشور اندک و بی شباهت با مناطقی که از آنها اصطلاحا به عنوان "ثروتمندان فقیر" یاد می شود،نیست. 

در واقع اگر مبحث نفرین منابع در مورد کشور ما مصداق داشته باشد،استان خوزستان جلوه عینی و بارز آن است. 

گرچه طبق قانون همه منابع کشور ملی بوده و در انحصار  هیچ منطقه یا جغرافیای خاصی نمی باشد و در توزیع آنها و ایجاد شرایط برخورداری، دولت مکلف به تمهید شرایط برابر برای همگان می باشد، ولی نباید از نظر دور داشت که خوزستان از یک سو به دلیل محرومیت های عمیقِ به جای مانده از ادوار گذشته،خصوصا آسیب های ناشی از جنگ، تغییرات اقلیمی و گرفتاری در چنگال خشن طبیعت(ریزگردها، و دمای بی سابقه بالای هوا) و آلاینده های صنعتی و کارخانه ای مستحق دریافت خدماتی ویژه و توجهی مضاعف از سوی دولت است.

و از سویی دیگر خوزستان کلیدی ترین منطقه از نظر سهم آن در تامین منابع و درآمدهای کشور و به تبع آن ایجاد ثبات اقتصادی و امنیت سیاسی_اجتماعی در کل کشور است،به عبارتی دیگر رابطه ای مستقیم میان میزان ثبات، امنیت و در خوزستان و سطح توسعه و رفاه در کل کشور  وجود دارد که حفظ و تثبیت آن مستلزم نگاهی ویژه و واقع بینانه به این منطقه حساس و پر اهمیت است.

وجود یکی از بزرگترین شرکت های نفتی خاورمیانه در استان این توقع منطقی و معقول را ایجاد می نماید که در راستای عمل به وظایف و مسئولیت های اجتماعیِ خود،بدون منت نهادن در راستای آبادانی و ارائه خدمات به شهروندان اقدامات عملی،سازنده و موثر انجام دهد تا بتواندضمن کاهش اثرات منفی فعالیت هایِ خود در بهره برداری از منابع نفت و گاز، بخشی از حقوق معوق و معطل مانده مردم محروم استان را اعاده نماید.

بگو مگویِ یکی از مسئولان  وزارت نفت با استاندار محترم خوزستان در خصوص وظایف وزارت نفت نسبت به انجام پروژه های عام المنفعه و ایجاد تسهیلات لازم در مناطق نفت خیز، رفتار مطلوب و قابل قبولی نبود.اینکه مسئول محترم نفتی، اجرای پروژه های شرکت نفت در خوزستان را لطف مسولان می داند و نه وظیفه؛حاکی از عدم درک صحیح ایشان از تکالیف و مسئولیت های وزارت خانه متبوع خود می باشد و این دقیقا همان نگاه غیر مسئولانه و گاها خودحق پنداری است که در روابط میان مردم و مسئولان ایجاد خِلل و فاصله کرده و قطعا مورد تایید ارکان اصلی نظام نبوده و باید اصلاح شود.

همه مدیران و مسئولان محترم اعم از ملی و استانی باید بدانند، خوزستان سینه زخم خورده و زجر کشیده ایران است که برای التیام و بهبودی آن باید بیش از گذشته به آن توجه و عنایت داشته باشند و بدون تردید در این مسیر مردم خوزستان ضمن ابراز عشق و ارادت به جای جای میهن اسلامی عزیزمان، در کنار استاندار محبوب و نمایندگان مردمی خود و مواضع حق طلبانه آنها استوار و یک صدا ایستاده اند. 

"پاینده باد ایران_زنده باد خوزستان"