آقای روحانی پیام روشن مردم را پشت گوش نیندازید؛نوشتاری از کیکاوس دشتگلی پور

پیام ما روشنه حصر باید برداشته شود، بی شک مخاطب این پیام روشن مردم هیچکس دیگری جز دکتر حسن روحانی که وعده ی تلاش برای آزادی محصورین داده بود نیست، وظیفه خود میدانم  این پیام مردم را به  بعنوان قایم مقام وقت ستاد مهندس موسوی در  نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری وهمچنین به عنوان مسئولیتی که در انتخابات اخیر داشتم به گوش دکتر حسن روحانی برسانم.

 متاسفانه در طول چهارسال گذشته ما هیچگاه شاهد تلاشی جدی ازجانب رییس جمهور برای رفع حصر محصورین نبوده ایم، سال اول ریاست جمهوری روحانی گمان می کردیم در ظرف چندماه مسئله حصر فیصله خواهد یافت و فضای جامعه روی آرامش خواهد دید، در سال اول و دوم قضایای مذاکرات هسته ای از تیتر اخبار پایین نمی آمد و گمان بر این بود که پس از مسئله هسته ای نوبت به مسئله محصورین می رسد، اما گویی انتظار ما انتظاری عبث است و دولت روحانی قصدی برای تعامل با حاکمیت و به میان کشیدن مسئله رفع حصر ندارد،  این تحلیل وجود دارد که دولت روحانی همچنانکه در سایر مسایل روی خوشی به نیروهای اصلاح طلب نشان نداده، در تلاش برای اجرای این کمترین خواسته اصلاح طلبان نیز تعلل می ورزد  که نمونه ان انتخاب ریاست مجلس و حال هم ترکیب چینش هییت وزیران می باشد.

 برخی بر این گمانند که در عدم تعامل روحانی باحاکمیت در مسئله  رفع حصر تعمدی وجود دارد ، و ازجانب برخی نیروهای نزدیک  به روحانی عزمی وجود دارد که با لاینحل باقی نهادن مسئله حصر از گل آلود بودن فضای میان حاکمیت و اصلاحات صرفه ای را نصیب خود کنند ، شاید عده ای صلاح را در آن دیده اند تا کف مطالبات اصلاح طلبان را همواره در حد رفع حصرباقی گذارند تا با قرار گرفتن، در میان دو جناح، موقعیت وجایگاه تثبیت شده ای برای خود بازیابد.

حال که همه بهانه های موجود برای پیگیری مسئله محصورین از میان رفته است بار دیگر این پیام روشن مردم را برای رییس جمهوری که سوگند یاد کرده است تا حافظ حقوق آحاد ملت باشد تکرار می کنیم که مسئله تلاش برای رفع حصر محصورین به هیچکس جز او باز نمی گردد ومردم از مجرای قانونی به شما تفویض اختیار کرده اند تا به نتیجه ای روشن برسند، و دیگر هیچگونه تعللی را نمی پذیرند، امیدواریم به طور واضح و روشن نتیجه اقدامات چهارسال گذشته خود و اقدامات چهارسال آینده را برای رفع حصر تبیین کنید.

تاریخ سیاسی ایران پر است از خاطره و فراز و نشیب های سیاسی؛ درست چند سال پیش برخی رقبا با جدیت و اطمینان خاطر می گفتند: اصلاحات مرده است؛ دیری نپایید که علاوه بر پیروزی در انتخابات سال 92 تشکیل فراکسیون امید در مجلس شورای نشان از پویایی و عمق ریشه اصلاحات در میان حامی مردمی اش داشت. به عقبتر که نقبی بزنیم، سال 76 و 80 زمانی که طلیعه آزادی خواهی های اجتماعی  و سیاسی فضای در حال جمود کشور را دگرگون ساخت؛ اصولگرایان و بخشی از دگر اندیشان شرایط آن روزها را به دلیل نگرانی از شکست در مقابل گفتمان تازه متولد شده اصلاحات بر فعالان سیاسی سخت کردند.

هر چه به زمان انتخابات دوم خرداد نزدیکتر می شدیم نگرانی های فعالان سیاسی بیشتر و بیشتر می شد. در آن روزها (مانند اکنون) پشت زدن به اصولگرایان تکیه بر استوانه های قدرت بود. با وجود این تفکرات و عمل اصلاح طلبانه به غیر از جوانان پرشور و جمعیت فراوان درون خانه ها، برای کارکنان دولت و یا مسئولان دولتی با نهادهای حاکمیتی جذابیتی که نداشت هیچ بلکه مخاطراتی را نیز می توانست در پی داشته باشد. از این رو ممکن بود که خیلی از افراد درون مایه اصلاح طلبی خود را نمایان نسازند و درون محافظه کارشان بر برون اصلاح طلبشان فایق آید بدین سان حضور در ستاد خاتمی کمرنگ باشد (عرض شد به غیر از جوانان). 

بنده به عنوان یکی از فعالان ستاد در آن دوره خاطرات فراوانی را در سینه محفوظ دارم و هر از چند گاهی به واسطه موقعیت های اینچنین بخشی از آن را بازگو می کنم.

لذا با توجه به موقعیت خاصی که گفته شد بسیاری علاقه های خود را جهت پیوستن به ستاد حجت الاسلام خاتمی بروز نمی دادند. افرادی نیز در این میان بودند که تمامی احتیاطات و روحیه محافظه کارانه خویش را ماه ها قبل از انتخابات با اندیشه های تابو شکنانه جایگزین کردند و دیگر از هیچ قدرت سیاسی تمامیت خواهی هراس به دل راه ندادند. یکی از این چهره ها که بعدا راهی مجلس ششم شد. دکتر محمد کیانوش راد بود. بنده از همان دوران با ایشان را در ستاد فعالیت می کردم و شاهد زحمت های فراوان وی بودم و بودن او ما را دلگرمتر میکرد و شاید بدون ایشان به ان وسعت اطلاع رسانی نمی شد. 

در کنار ایشان نیز افراد بسیار زحمتکشی وجود داشتند که نمی توان به دلیل اقتضاء یادداشت از آنها نام برد و زحمات ایشان نیز کم از دکتر کیانوش راد نبود. حضور کیانوش راد در مجلس ششم و پس از آن مهارت وی درجلب، جذب و به فعلیت رساندن تفکرات اصلاح طلبانه میان نیروهای بومی استان باعث شد که ایشان به عنوان یکی از چهره های اصلی سیاسی اصلاح طلب در استان خوزستان و شاید اصلی ترین چهره شناخته شود. بایستی اذعان کرد که این چهره ملی شدن بعدا نیز موجب صدماتی به وی شد که بخشی هایی از این آسیب ها توسط نیروهای خودی و بیشتر ان توسط نخودی ها  وارد شد.

در ادامه روند به فعالیت های سیاسی دکتر کیانوش راد انتقادهای نیز وارد بود که طبیعتا بر هر شخصیتی نیز می تواند این نقدهای جاری و ساری باشد و صد البته با رعایت شرط انصاف! نگارنده مقال حاضر نیز با حفظ حق انتقاد بر خویش طی یادداشت های متعدد برخی از عملکردهای ایشان را نقد کرده ام اما انچه که نقدهای اینجانب را متمایز از برخی دیگر می کرد یه نقد به کیانوش راد بود و ده نقد به اصولگرایان و نه برعکس آن!

لذا با جمیع جهات شخصیت کیانوش راد را نمی توان نادیده گرفت و همانطور که خاتمی از اصلاحات کشور جداشدنی نیست و عبور از ان نا ممکن است  کیانوش راد هم در استان خوزستان چنین است و در بطن اصلاحات این خطه نهفته  و بایستی با احترام از او یاد کرد