به بهانه 6 مرداد سالروز ترویج آموزش های فنی و حرفه ای/ نوشتاری از غلام مومنی

آراس: آموزش های فنی و حرفه ای را می توان از الزامات اساسی ایجاد شغل بر شمرد. در هیچ جامعه ای انتظار نمی رود که افراد غیر ماهر بتوانند برای خود شغلی ایجاد کنند یا اگر شاغل در کاری شدند ،در آن موفق عمل نمایند. 

در خلال سالهای گذشته دولتها هزینه های بسیار گزافی برای ایجاد شغل کرده اند. هزینه برای ایجاد شغل خوب است اما ایراد کار آنجاست که عمده هزینه ها معطوف به ایجاد شغل شده و نه شاغل !. اگر دولتی موفق شود با صرف هزینه مشاغل زیادی را ایجاد کند اما نیروی انسانی توانمند برای اشتغال در آنها تربیت ننموده باشد،نخواهد توانست نرخ بهره وری را در اجرای شغل بالا ببرد. در واقع ایجاد شغل به این روش به نوعی به هدر رفت سرمایه ها منجر شده و نتیجه لازم را به بار نخواهد آورد . در چنین شرایطی است که خروجی کار در آن مشاغل بسیار پایین تر از حد انتظار بوده و نرخ بهره وری را پایین و کیفیت تولید و خدمات را قربانی خواهد کرد. 

با امعان نظر بر آنچه از آن سخن رانده شد می توان به این نتیجه رسید که آموزش های فنی و حرفه ای با کیفیت و هدفمند می تواند یکی از الزامات اساسی بهره وری یعنی شاغل ماهر را تامین کرده و موجب ارتقای کیفی نیروی انسانی و متعاقب آن افزایش سطح بهره وری و کیفیت خدمات  در صنایع و بازار کار شود . 

واقعیت این است تا این اندیشه؛ یعنی گسترش فرهنگ کار آموزی و مهارت آموزی و توجه به آموزشهای فنی و حرفه ای و تاثیر بی بدیل آن در ارتقای سطح تولید و خدمات، در میان مدیران ارشد جا نیفتاده و به منصه ظهور نرسد باید همچنان منتظر هدر رفت سرمایه ها و کاهش سطح کیفی تولید و خدمات در کشور بوده و نباید انتظار داشت که خود مردم شغل ایجاد کرده و کار آفرینی کنند بلکه باید نشست و صف های طولانی متقاضیان شغل دولتی را به نظاره نشست .