مرضیه امیری : خوزستان به استاندار کاربلدی نیاز دارد که درک کند باید برای مردم عرب و غیر عرب حق قائل شود

 این ها بخشی از سخنان مرضیه امیری، کارشناس روابط عمومی و دبیر حزب ندای ایرانیان خوزستان در میزگرد لزوم انتصاب استاندار بومی برای استان خوزستان که در پایگاه خبری آراس برگزار شد در خصوص معضلات مربوط به استان به ویژه بیکاری و فقر و همچنین ارتباط آن به انتصاب استاندار آینده ی خوزستان است.

ادامه ی صحبت های این کارشناس را در زیر بخوانید:

اهمیت انتصاب استاندار بومی برای استان خوزستان چیست؟

در این مقطع، که استان با مشکلات بسیاری روبروست، و می توان گفت حجم مشکلات به یک وضعیت بحرانی نزدیک می شود، انتصاب یک استاندار بومی شاید بتواند از حجم عظیم مشکلات بکاهد. منظور از بومی، استانداری است که به همراه خانواده اش در خوزستان زندگی کرده باشد و حساسیت های فرهنگی موجود را لمس کرده و در انتخاب مدیران نگاه بدون تبعیض داشته باشد، بداد که  اگر بخش یا قومی را حذف می کند چه تبعاتی دارد با حذف آن چه مشکلاتی را دامن می زند.

در خصوص انتخاب استاندار از یک قوم خاص چه نظری دارید؟ و انعکاس این مطالبه را در وزارت کشور چگونه می بینید؟

در حال حاضر، در استان، علاوه بر معضلاتی نظیر فقر، بیکاری، بی سوادی و مشکلات محیط زیستی مانند آب و ریزگردها، چالش های قومیتی را هم داریم که به اعتقاد بنده نسبت به سال های گذشته، شدت پیدا کرده است. در چند سال گذشته متاسفانه بدلیل عملکردهای نامناسب خط کشی های قومیتی بین مردم عادی رسوخ کرده است و می توان گفت خوزستان از لحاظ فرهنگی در مرز یک بحران فرهنگی قرار گرفته است. در نگاه کلان مدیریتی به خوزستان باید وضعیت چندفرهنگی و مرزی بودن این استان و مشکلات خاصهم مرز بودن با مناطق بحران زده ای مانند عراق را مد نظر قرار داد.متاسفانه وضعیت کنونی خوزستان را در شرایط حساسی قرار داده که تنها به یک تلنگر برای لبریز شدن خواسته ای بحق مردمی نیاز دارد.


استاندار بومی فقط برای منافع یک حزب یا گروه نیست لذا مخالف تا این حد جزیی شدن بحث استاندار هستم. به عقیده ی من، نباید مطالبات ما به جدا شدن قومیت ها دامن بزند.

متاسفانه در سال های اخیر، بخشی از اقوام ایرانی بیش از سایر اقوام ایرانی، مورد تبعیض واقع شده اند؛ اما بخشی از این تبعیض به خود جامعه ی این اقوام از جمله اعراب بر می گردد زیرا در حالی که باید مطالبه گر بوده و خواستار دستیابی به حقوق خود از مسیر صحیح می بودند، مطالباتشان را جدا کرده و بسیار خط کشی کردند.

از آن جا که تبعیض در خوزستان برای همه ی مردم استان است و خیلی نمیتوان گفت شرایط برای قوم خاصی از مردم ویژه است، شاید بهتر باشد کلی بنگریم و با پرداختن به جزییات، از کلیت یک مسئله غافل نشویم و به جای قومیتی شدن بحث استاندار، بگوییم چرا وضعیت مردم چنین است.

باید فضای استان را از جمیع جهات در نظر گرفت و بر اساس همین کلیت، خوزستان در حال حاضر به استاندار کاربلدی نیاز دارد که درک کند باید برای مردم عرب و غیر عرب حق قائل شود لذا الزامی به این که حتما از قون عرب باشد تا شرایط به نفع این قوم گردد نیست.

اصرار برای انتصاب استاندار از یک قومیت خاص، مسلما نگاهها را به استان به سمت و سوی مناسبی هدایت نمی کند و این امر در  رفتار مرکز با استان مانند اختصاص بودجه و طرح های توسعه محور تاثیرگذار است و احتمالا در شرایط حاضر به انتخاب یک استاندار امنیتی منجر می شود که  استاندار با دید و برنامه امنیتی ،  به تقویت فضای امنیتی  و در نتیجه هر چه بیشتر عقب ماندن توسعه عمرانی استان کمک می کند همانگونه که پیش از این به روند توسعه در استان ضربه زده است.

چند صدایی، تشت و عدم اجماع موجود در معرفی یک گزینه ی واحد برای استان چه تبعاتی را به همراه خواهد داشت؟

اگر لابی گری ها برای انتخاب استاندار در جهت درست هدایت می شد، و احزاب و نخبگان سیاسی در راستای خط و خطوط و برنامه مشخص و همدلانه پیش می رفتند، چند صدایی به وجود نمی آمد، و تشتت در گزینه های خوزستان و حتی نظرات نخبگان قوم  عرب را شاهد نبودیم. در حالی که در اصفهان، یزد، کرمان، تبریز و استان های برخوردار، همواره یک رنگی و یک صدایی باعث شده در مطالبات مربوط به استان شان موفق عمل کنند؛ زیرا اولویت مردم و نخبگان سیاسی اعم از  اصول گراها و اصلاح طلبان، استان است.


با نگاه به این نوع عملکرد می توان گفت برخی از مشکلات خوزستان، به خود مردم استان و کوتاهی متخصصان بر می گردد. به عنوان مثال، با وجود این که نیروهای خوبی در سطح کشور داریم، چرا موقع تشکیل دولت، لابی ای برای اجماع نیروهای خوزستان و معرفی نیروهای شاخص به دولت وجود ندارد؟

متاسفانه تشتت آرا ضعف ماست و نمای بیرونی ای که به دولت نشان می دهد، موضوعی نیست که الان استان نیازمند آن باشد.