تواضع داشتن نه مظلومانه نشستن( نقدی بر برنامه برآیند شبکه استانی) / نوشتاری از فاضل خميسي

آراس: شب گذشته (چهارشنبه) ساعت حدود ۲۳:۳۰ برنامه برآیند با موضوع چالش های آموزش و پرورش از شبکه استانی در حال پخش بود ، از رتبه های آموزشی تا مشکلات ساختمانی مدارس و نقل و انتقالات و دخالت برخی عوامل در توزیع نیروی انسانی و سایر موضوعات صحبت شد ؛ اما چیزی که در این برنامه توجه بنده را بخود جلب کرد ،رفتارهای و گفتار مسلط گونه مجری محترم با مهمانان برنامه بود ،بطوریکه برای فردی که با زوایا و حوزه های آموزش و پرورش آشنا نباشد ،این تلقی حادث میشد که جای مهمان و مجری عوض شده است ، مجری با اقتدار از وجود مشکلات و چالشها میگفت و مهمانان که باید از صاحبنظران نظام تعلیم و تربیت استان باشند ، با رفتار بسیار نجیبانه که حالت مظلومانه داشت ،سعی در توجیه برمیآمدند؛ حتی زبان بدن آنها و آرام سخن گفتن آنان که نزدیک به کلاسهای اخلاق و عرفان بود ،نمایی از اقتدار سازمانی و آنهم بزرگترین سازمان انسانی کشور نداشت ، اصولا آنجا که باید بخوبی از مصالح سازمان و دانش آموزان دفاع کرد ؛مظلومانه نشستن و ادای سالکان را در آوردن نه تنها ممدوح نیست ،بلکه یک بد آموزی به سایر افراد جامعه است .

 رفتار و کردار های معلمان بعنوان یکی از مراجع انسانی و بخصوص برای دانش آموزان ، که حتی راه رفتن و حرف زدن آنها بعنوان الگوی رفتاری دانش آموز مورد تاکید است ؛باید طوری با شجاعت ، ادله و منطق و اعتماد بنفس   رفتار نمایند ،که این رفتارهای مثبت در بین آحاد جامعه نهادینه شود، بعنوان بنده بارها در جلسات مختلف به ایستادن مسوولین در روی سن برای اهدا جوایز یا سایر موارد توجه کرده ام ، غالبا با سرهای پایین و قرار دادن دستان روی هم که از نشانهای تسلیم و اعتماد به نفس پایین، براساس رفتارهای بدنی ،و یا سکوت مطلق در جلسات که نشان دهند آدم خوبه هستند ، و در نشست های خصوصی فلسفه بافی میکنند ،مواجه شده ام ،که این رفتارهای دو گانه را یکی از آسیب های جدی مدیریت اجرایی میدانم.

 در عصر کنونی ثروت ملی داشته های انسانی کشورها هستند ،اما این داشته به شرطی ثروتند که خوب آموزش و بخوبی پرورش یابند ، بطوریکه ایجاد یک توسعه پایدار به انسان توسعه یافته مشروط میگردد ؛ و انسانی که توسعه یافته است ، فردی است ؛اخلاقی که میداند ، در برابر جامعه خود مسوول است.

   

باید این باور در مسوولین و همه ما ایجاد گردد که کسب قدرت در نظام جمهوری اسلامی با توجه به رسالت انقلاب و دستورات اسلام ؛ برای خدمت به خلق است ، و این خدمت نه تنها امتیازی برای صاحب آن بشمار نمیآید ،بلکه بعنوان عبادتی است ، که لازم است حضور باریتعالی را در لحظه ،لحظه آن احساس نماید.

عدم موفقیت در تحقق اهداف سازمانی ،ناشی از آنست که برخی افراد کسب قدرت را در جهت منافع شخصی یا گروهی دنبال نموده و در این راستا ناکارآمدی را نصیب سازمانها مینمایند.

از سویی دیگر نمیتوان با موعظه و پند به مقابله با تسخیر کنندگان قدرت که غیر اثر بخش هستند رفت ؛و از آنها انتظار داشت ،که سلوک خود را تغییر دهند ، زیرا این ناکارآمدی و حضور ناشایسته آنان ناشی از ساختارهای ضعیف سیاسی  و ارگانیکی بوده که تا رفع ضعف ساختارهای موجود این پاشنه کماکان بر همین در می چرخد.

وجود و حضور اهرم های واقعی و حرفه ای نظارت و کنترل بر چگونگی انتصاب و ارتقا و نیز استفاده از قدرت اجرایی توسط صاحب منصبان میتواند به نوعی منافع مردم را مورد توجه قرار دهد.

از طرفی یک نظام سیاسی کارآ متوجه این اصل است که نگذارد ،تصمیمات سیاسی و حتی اجرایی تحت تاثیر نفوذ منافع گروهی خاص قرار گیرد، و مصلحت جمعی اجتماع فدای توسعه طلبی شخصی قرار داده شود. بخصوص  در تغییرات سیاسی ناشی از انتخابات یا غیره ؛ ایجاد فرصتی شود که برخی فکر کنند که زمان بهره برداریهای فردی و باندی فرا رسیده و آینده یک جامعه را فدای مطامع خویش نمایند.

فاضل خمیسی