آموزش نقد و نقد پذیری و پیشتهاد یک کتاب درسی/ نوشتاری از ابوالقاسم بهوند

انسان ها دوست دارند مهم باشند و این مهم بودن نه تنها در پذیرش افکارشان، شاید در شنیدن سخنانشان بیشتر جلوه گری می کند. 

اگر جوان ما از دوران مدرسه بداند چگونه نقد و ارزیابی کند؛ به چگونگی درست آن آگاه می گردد و در این راه، هدفمند تربیت می شود. تربیت می شود که چگونه سخن و مطلبش را با انتقادهای سازنده  و در پی آن با پیشنهاد درست ارائه دهد. آن وقت است که نیروی انسانی دلسوز و عاشق پرورش داده ایم. و این ارزش انسانی به مانند صدفی ارزشمند است که از آن مروارید سخن و طرح و ابتکار بیرون خواهد آمد؛ تا پشتوانه ی اهداف راهبردی جهت پیشرفت واعتلای میهن عزیزمان باشند. 

"یکی از مسائل بسیار مهم در آموزش و پرورش مسئله ی چگونگی ایجاد پویایی و نشاطِ مجموعه فعالیت های مدرسه به عنوان جایگاه اصلی و عمود خیمه ی نظام تعلیم و تربیت است."

اگر ما بخواهیم جامعه فرهنگی را از سکون و رخوت خارج کنیم؛ به ناچار باید به گونه ای عمل کنیم که همیشه پویایی و نشاط، خلاقیت و ابتکار، کند و کاو و پرسش گری، گفت و گو ، مفاهمه و کرامت گذاری و ... در زمره اهداف ارزشمند و اولویت دار عرصه ی تعلیم و تربیت قرار گیرد. از این رو علی رغم تلاشهای گسترده ی همه ی دست اندرکاران و صاحبنظران و علاقه مندان به آموزش و پرورش و بهره مندی از نظرات دینی و تجربیات کشورهای در حال توسعه، نیازمند تدبیر و راهکار بیشتر در برخی روشها می باشیم.

لذا ضرورتِ آموزش نقد و نقد پذیری و چگونگی  آن با در نظر گرفتن سلیقه ها و انتقادهای عالمانه و کاربردی کردن هدفهای اولویت دار فوق الذکر و تجلی آن در نگرش و بینش و منش و رفتار آینده سازان این مرز و بوم  امری است بدیهی؛ که تحقق این امر مهم، مستلزم ایجاد فضای پذیرش عمومی در برنامه ریزی، تصمیم گیری، نظارت، ارزشیابی، توزیع عادلانه ی امکانات با هدف محرومیت زدایی و ... است.

بدین منظور لازم است که در مسیر توسعه، راهکارهای نقد و نقد پذیری علمی و اصولی را از آغاز آموخت و موانع آن را مورد بررسی قرارداد و به تبیین آن پرداخت و با ارائه ی آن از مخاطبان بخواهیم نظرات و انتقادهای خود را ارائه کنند.

 آموزش و پرورش کانون رشد و شکوفایی استعدادهای خلاق فرزندان عزیز و آینده ساز میهن اسلامی است و حضور عاقلانی که دست اندرکاران این رسالت سنگین هستند، نقش سازندگی نیروی انسانی را به عنوان اساسی ترین و مهمترین منبع نظام به عهده دارند.

 بنابراین افزایش مشارکت دانش آموزی با هدف تربیت مناسب و نقادی عالمانه از فرآیند برنامه ها و تعمق در زوایای آن، امری سازنده و ضروری است تا مرزبانان فکر و اندیشه را سایه بانی امن بر سر بگسترانیم و معنویت و اخلاق و انتقاد را در سایه ی تدبیر،   بدرستی تسریع و ترویج نماییم.

 این مسئله در باور دانش آموزن و فرهنگیان عزیز بایستی نهادینه شود وطرح ریزی شود؛ تا تعامل منطقی، منطق در گفت و گو، انتقاد پذیری، تحمل نظرها و عقاید و سلایق مخاطب در زمره ی آموزشهای ضروری مدرسه از همان سالهای آغازین فعالیت تحصیلی دانش آموزان عزیز و گران سنگ قرار بگیرد و بعنوان یک واحد درسی لحاظ گردد.

ابولقاسم بهوند

فعال فرهنگی و اجتماعی