يکشنبه ۲۲ تير ۱۴۰۴ - ۰۹:۰۴ | Sunday , 13 July 2025
کد خبر: ۲۰۶۹۵
تعداد نظرات: ۲ نظر
تاریخ انتشار: ۲۰:۱۹ - ۱۰ خرداد ۱۳۹۶

آیا باز هم باید در انتظار هر 9 روز یک بحران باشیم؟ /یادداشتی از جمال درویش

باور کردنی نیست اما حقیقت دارد! استاد شهید مطهری نقل می کند که شخصی یک آدم کش را فرا خواند و به او گفت؛ اینقدر به تو میدهم تا مرا بکشی! آدم کش تعجب کرد و پرسید: پیش از این مرا اجیر می کردند تا دیگران را بکشم، این نخستین بار است که کسی مرا اجیر میکند تا خودش را بکشم، نکند اشتباه فهمیده ام؟!  آن مرد گفت: نه درست فهمیدی، اینقدر به تو می دهم که مرا بکشی و جنازه ام را شبانه ببری و بر پشت بام خانه فلان شخص بگذاری تا همه گمان کنند او قاتل است تا هم رسوای خاص و عام شود و هم به دار آویخته گردد! بله عزیزان این کره خاکی واقعا سرزمین عجایب است، چه چیزها که در دو روز عمر می بینیم. 

قبل از ورود به متن مطلب خاطر مبارکتان رابه یک ضرب المثل نیز جلب میکنم که بارها شنیده اید و اینجا بکار ما می آید  میگویند "فلانی به خاطر یک دستمال بازار قیصریه را به آتش کشید" ، این هم جزو عجایب این عالم است که افرادی به خاطر سود اندک خود حاضر  هستند  ضرر و زیان هنگفتی را بر جامعه و کشور خود وارد کنند غافل از اینکه همه ما مسافران یک کشتی هستیم و هر خللی که بر دیواره این کشتی وارد شود همه متضرر خواهیم شد. البته برای من و شما که جزو قشر خاکستری جامعه هستیم یعنی نه سفید سفید هستیم و نه سیاه سیاه  درک این پدیده ها مشکل است اما باور کنید حقیقت دارد. متاسفانه در این کشور افراد و مجموعه هایی هستند که برای حفظ منافع و مقام و موقعیت خود دست به هر کاری می زنند و خیلی راحت منافع کشور را قربانی منافع خود می کنند. 

در ماجرای کودتا علیه دولت ملی دکتر مصدق از شاه و دربار و از آمریکا و انگلیس میگوئیم، ولی نقش افرادی از ملت  که در خیابانها ریختند و فضا را برای کودتا فراهم کردند را عمدا فراموش می کنیم و از این افراد بنام مشتی رجاله و بدکاره نام میبریم، ولی روزی که دولت مصدق سقوط کرد افراد زیادی که نمی توان همه آنها را رجاله و بدکاره نامید به شادی نشستند تنها به این علت که منافع خود را در دولت مصدق نمی دیدند! بحران آفرینی برای دولت قانونی برآمده از رای میلیونی مردم در دوره ریاست جمهوری آقای خاتمی را دیدیم، آن بحران آفرینان را نیز نمی توان لشکر اوباش و فرومایگان نامید بلکه بسیاری از آنان از چهره های موجه جامعه بودند بنابراین به جای برچسب زدن به این افراد باید پرسید تا کی قرار است برخی از مردم منافع جامعه را به پای منافع خود قربانی کنند؟

 آیا در جوامع پیشرفته نیز این پدیده مشاهده میشود یا مختص جوامع جهان سوم است؟ آیا این پدیده با توسعه نیافتگی مربوط است؟ و نهایتا برای درمان این بیماری خطرناک اجتماعی چه دارویی باید تجویز کرد؟ ذکر این نکته نیز خالی از فایده نیست که حساب بحران آفرینان از گروه های فشار جداست، گروه های فشار در جوامع پیشرفته و دمکراتیک نیز حضور دارند و اتفاقا فعالتر از جوامع توتالیتر عمل می کنند اما تنها در مواقع خاص و با انگیزه سهم خواهی، حال آنکه بحران آفرینان تمامیت خواه اند و با هدف کاهش  کارآیی و محبوبیت دولت عمل می کنند و در نهایت به دنبال فلج کردن آن هستند.

 مدتهاست که در ممالک غربی و بعضی از جوامع پیشرفته آسیایی دیگر کسی شاهد این پدیده زشت نیست، گفته می شود کارگران ژاپنی وقتی به دستمزدهای خود معترض هستند با بستن پیشانی بندهایی رنگی به پیشانی خود در محل کار حاضر می شوند زیرا می دانند که یک ساعت توقف در تولید چه خساراتی به اقتصاد کشورشان وارد خواهد کرد. یا اینکه در دوره ریاست جمهوری فرانسوا میتران در فرانسه وقتی رئیس جمهور از مردم می خواهد برای کمک به اقتصاد کشورشان دمای خانه های خود را از 21 درجه به 18 درجه کاهش دهند جناح سرسخت مخالف میتران که در انتخابات تمام تلاش خود را بکار بست تا مانع ریاست جمهوری وی شوند در اطاعت از دستور رئیس جمهور پیشتاز بود و یکی از آنان دماسنج را بالای شوفاژ ( گرمترین مکان خانه)نصب کرده بود. 

شواهدی از این دست  این پیام را به ما می رساند که یکی از نشانه های توسعه یافتگی ارجح دانستن منافع ملی بر منافع قومی و جناحی است چه رسد به منافع شخصی ! متوقف شدن در مرزهای تنگ منافع فردی حتی ممکن است آدمی را به جاسوسی ،تبانی با دشمنان وطن و هزاران خیانت نابخشودنی دیگر بکشاند صفات زشتی که در تاریخ هر کشوری بارها رخ داده است که دشمن در پشت دروازه های شهر متوقف بوده و با خیانت فردی از لشکریان خودی راه ورود به شهر را یافته است ، وقتی ما این صحنه ها رادر تاریخ  مطالعه میکنیم حس تنفری که نسبت به آن خائن به ما دست میدهد به مراتب بیشتر از تنفر از لشکریانی است که به شهر وارد میشوند و دست به قتل و چپاول میزنند ! 

آیا انگیزه آن خائن در نهایت چیزی جز رسیدن به منافع پست فردی یا گروهی بوده؟الحمدلله کشور ما مستقیما در شرایط جنگی نیست (ملت ما به اندازه کافی از جنگ صدمه دیده است ) اما ما به عنوان یک ملت بزرگ و صاحب کشوری که دارای همه زمینه های رشد و ترقی است در رقابتی سخت با ابر قدرتهای جهان برای رسیدن به جایگاه شایسته خود در عرصه های  اقتصادی - سیاسی -فرهنگی و علمی در عرصه بین المللی هستیم در حقیقت جنگ در چهره های دیگر ادامه دارد لذا هر اقدامی که توجه دولت برآمده از رای قاطع مردم را از این اهداف  منحرف سازد با هر توجیهی که باشد بدون شک در وجدان ایرانیان خیانت و تبانی با دشمن محسوب خواهد شد ! اکنون دیگر دولت روحانی دولت همه ملت ایران است و حمایت هوشیارانه و البته منتقدانه (نه کارشکنانه)از آن وظیفه ملی محسوب میگردد .   


  جمال درویش
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
غلامحسین حیدری
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۳:۴۹ - ۱۳۹۶/۰۳/۱۰
0
0
دقیقا درست فرمودین
محسن بندری
|
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
|
۰۶:۱۸ - ۱۳۹۶/۰۳/۱۲
0
0
درود،بسیارعالی.
نظرات بینندگان
آخرین اخبار