در حاشیه مناظره سوم؛ پرنسیبِ ریاست بر جمهور ایران/ نوشتاری از مهدی مکارمی

اما اثر مناظره امروز چه بود؟ و در واقع ما وقتی از برنده و بازنده ی مناظره سخن می گوییم منظورمان چیست؟ آیا این مناظرات مثل مسابقه کنکور است و داشتن اطلاعات برای برنده شدن کافی است؟ آیا مسابقه دو است و سریع تر دویدن باعث برنده شدن است یا جنگ و مرافه زن و شوهری است و هر که بیشتر داد بزند و فحش بدهد نظرش را غالب می کند؟

مناظره هیچیک از اینها نیست. مناظرات قرار است به مردم بگوید لباس ریاست جمهوری برازنده ی چه کسی است؟ چه کسی در کسوت یک سیاستمدار، یک دیپلمات و یک پرزیدنت برای مردم پذیرفتنی تر است؟

هر سیاستمدار، دیپلمات و رئیس جمهوری باید از پرنسیب برخوردار باشد. این پرنسیب از چگونه سخن گفتن، لباس پوشیدن، نگاه کردن، رعایت آدابِ دولتمرد بودن، باورمندی به یک دیدگاه و اندیشه و برنامه و مرام را شامل می شود.

در واقع تاثیری که عمومِ مردم از مناظره می پذیرند این نیست که مثلا کدام کاندیدا صرفا مشکل بیکاری را حل می کند؟ کدام یک برنامه خوبی برای مبارزه با فساد دارد؟ و کدام یک زبان برنده تری علیه دیگران دارد؟

همه اینها می تواند هم باشد اما نه به تنهایی.

مناظره سوم بخوبی نشان داد که این تنها حسن روحانی است که پرنسیبِ ریاست جمهوری را در میان این ۶ نفر دارد.

مردم، حضور میرسلیم و هاشمی طباء و جهانگیری را جدی نمی دانند و لذا قابلیت دارابودن پرنسیب را از دست می دهند.

 قالیباف و رئیسی بیشترین ضربه ای که از مناظره آخر متحمل شدند این بود که نشان دادند پرنسیبِ ریاست جمهوری را ندارند. قالیباف و رئیسی نتوانستند مردم را قانع کنند که می توانند در کسوت رئیس جمهور مشکلات اقتصادی را حل کنند، با دنیا روابط نزدیک برقرار کنند و برنامه محور باشند. آنجایی که روحانی و جهانگیری از بی اطلاعی و کم اطلاعیِ رئیسی و قالیباف می گفتند در واقع به مردم یاداور می شدند که اینها اینکاره نیستند و رئیسی و قالیباف هرچه سعی می کردند ثابت کنند از سیاست خارجی و اقتصاد سر در می آورند بیشتر قابلیت خود برای رئیس جمهور شدن را زیرسوال می بردند.

امروز روحانی و جهانگیری موفق شدند بسیاری از مردم را به این باور برسانند که حرف ها و وعده های قالیباف و رئیسی، شعارهای بدون پشتوانه و صرفا با مصرف انتخاباتی است.

قالیباف عصبانیت اش را در برابر نقدهای روحانی و جهانگیری نتوانست کتمان کند و از کوره در رفت و بسیار پراکنده گویی و پرخاشگری کرد. رئیسی آن شخصیت آرام و کم حاشیه دو مناظره قبلی را از دست داد و عصبانی شد.

بر عکس روحانی از عملکردش در ۴ سال گذشته بخوبی گفت، زمان را خوب مدیریت کرد. آرام شروع و خوب جمع بندی کرد. گفتار و کردارش در مناظره سوم در طول دو مناظره قبلی و با شیب ملایم و منطقی بود.

او، جهانگیری و هاشمی طباء ثابت کردند مملکت داری شوخی نیست.