پنجره ای به سمت تجارت/ نوشتاری از عدنان موسی پور
چرا کشورهای بی ادعایی همچون سنگاپور به آنچه خواسته بودند، رسیدند اما ما که ادعایی برای خودمان داریم و درست یا غلط مدعی هستیم که تجارت نزد ما ایرانیان است وبس!!!، کماکان در دور منفی بسر می بریم.
صبح اولین روز اقامتم در سنگاپور، وقتی پنجره اتاق هتل را باز کردم، برای لحظاتی یکه خوردم !!
فیلم های جنگي
قدیمی برای من تداعی می شد.
منظورم همان فیلم های جنگی که در آنها تعداد زیادی کشتی با اهداف جنگی به تکاپو می افتادند تا مرزهای کشور خود را امن و یا حتی گسترش دهند...
تفاوت آنچه می دیدم و آنچه در ذهنم تداعی شده بود، تنها درنوع کشتی ها است که اینبار جنگی نبودند.
از پنجره هتلم(تصویر پیوست) صدها کشتی تجاری در حال ورود و خروج و حامل محموله های وارداتی و صادراتی را می دیدم و این صحنه را با شرایط سرزمینم مقایسه می کردم.
همه اوقاتم تبدیل به فکر و دغدغه و مقایسه شده بود...
دوستان، همکاران و کارشناسان اقتصادی :
می دانیم یکی از اركان مهم در یک اقتصاد پویا و فعال، تجارت خارجی آن است که عمدتا در بنادر قابل مشاهده است.
در سنگارپور به این نتیجه رسیدم که بندر آئینه تمام نمای تجارت خارجی هر کشور محسوب می شود که این آیینه در کشور محبوبمان بشدت کدر و مات شده و تشابهی با براقی و صیقلی آئینه های دیگر کشورها همچون سنگاپور و حتی بعضی کشورهای همسایه ندارد.
صحنه تکاپوی کشتیهای در حال ورود و خروج در بندر سنگاپور که با عظمت و شكوهي مثال زدني خودنمايي ميكنند، واقعا مرا وارد یک فضای مقایسه ای نگران کننده نمود و بطور طبیعی بخش سیاحتی سفرم را نیز تحت الشعاع خود قرار داد.
دیدن این صحنه ها مهر تاييدي است بر اين حقيقت که چرا اين کشور طی سالهای پیاپی بعنوان سکوی صادرات و یکی از صاحبان رتبه های بالا در زمینه پویایی فضای کسب و کار جهان شده است.
واقعا برایم محل سئوال شده است، سنگاپور که از جمله کشورهای کوچک دنیا است، چگونه به یکی از مراکز بسیار معتبر دنیا برای هر نوع فعالیت اقتصادی تبدیل شده است.
وقتی وضعیت اقتصادی این کشور را با کشورمان ایران مقایسه میکنیم، ده ها پرسش بی پاسخ در ذهن شکل می گیرد.
-چرا اینچنین از قافله اقتصادی دنیا فاصله گرفته ایم؟
پنجره ای به سمت تجارت !
-چرا کشورهای بی ادعایی همچون سنگاپور به آنچه خواسته بودند، رسیدند اما ما که ادعایی برای خودمان داریم و درست یا غلط مدعی هستیم که تجارت نزد ما ایرانیان است وبس!!!، کماکان در دور منفی بسر می بریم.
تصور بکنید این کشور کوچک و بی ادعا، که از تولد آن تاکنون 60 یا 70 سال نمی گذرد، در رتبه سومین کشور ثروتمند جهان قرار دارد.
جایگاه سنگاپور در رتبه بندی بانک جهانی (کسب و کار) همواره بین اول تا سوم بوده است...
- در عوض ما، به نسبت حرکت رو به رشد دیگران، چرا خیلی کند حرکت میکنیم؟
-آیا مقدمه ترقی و پیشرفت، پذیرش خطاها و رویه های غلط در زمینه های اقتصادی بویژه تجارت خارجی و تولید نیست؟
آیا می شود با اتکا به خود برتر بینی،منکر حقایق آشکار و نحوه رشد دیگران در رابطه با اقتصاد شد و همچنان درجا زد؟
به نظر اینجانب مقدمه خروج از این حالت شناخت دقیق از وضعیت موجود است،شناختی که جز با رعایت سه مورد ذیل قابل حصول نیست:
1) کنار گذاشتن غرور و افتخار کاذب ناشی از مواهب و ظرفیت‌های طبیعی که خداوند به ما ارزانی داشته و بیشتر از آنکه جای غرور و فخر فروشی باشد ، شکر گزاری و همت و تلاش و پشتکار برای بهره برداری بهینه و ایجاد ارزش افزوده پایدار را ، می طلبد
2 ) ایجاد نگاه و نگرش خود انتقادی به منظور کشف و شناسایی کامل ضعف های فراوان موجود در جامعه و به طور خاص در زمینه فرهنگ فعالیت اقتصادی
3) اصلاح و تغییر رفتار را از خود شروع کنیم و در صورت موفقیت در تغییر، برای اصلاح جامعه ندا سر دهیم آن هم فقط و فقط برای همان رفتاری که در سطح فردی موفق به اصلاح شدیم نه بیشتر . شاید با این روش کم حرف تر شدیم و عملگرا تر
البته در کنار مناظر مربوط به اقتصاد و تجارت سنگاپور نمی توان از موارد زیر گذشت:
-نظم عمومی بالا
-امنیت کم نظیر
-پاکیزگی سطح معابر
-برج های سر به فلک کشیده
-مبلمان شهری زیبا و منحصر بفرد
-مردمان ساده پوش و کم ادعا، اما اهل عمل (بر خلاف ما که در بخش ادعا رتبه بالایی داریم اما در حوزه عمل ...! )
عدنان موسی پور
نظرات بینندگان
آخرین اخبار