حکمت بانو- امین محمدرضایی

بانوی حکمت، حکمت بزرگوار، دعایت مستجاب شد.

در تمام سال های عمر زندگی مشترکت در کنار استرس و ترس از دست دادن عباست بودی، عباسی که تمام فکر و ذکرش وطن و مردم بود، عجب مردی بود، مردی از مردان ناب خدا، درست می توان از چهره پاکش عشق و غیرت و خدمت به مردم کشور را حس کرد.

بانوی بزرگوار وقتی که ایثار گری و همراهی شما را در تاریخ می بینم خجالت زده می شوم، چنان من و امثال من به شما و امثالتان بدهکار و مدیونیم که حد و نهایت ندارد، من چه می دانم که وقتی عباست را راهی پرواز می کردی چه به تو می گذشت، وقتی به تو گفتند که دیگر از عباست «بابام جان» «بابام جان» نمی شنوی، دیگر کسی را زیر قرآن رد نمی کنی، دیگر سایه ای جز خدا بر سر تو و بچه هایت نیست، دیگر استرس برگشتن و ترس از دست دادن عزیزدلت را نداری، چه شد بر تو؟

حال در این چند سال دوری از عشقت بر تو خیلی سخت گذشت شک ندارم که شوق دیدار دوباره عباست به تو انرژی زندگی و خدمت می داد، بانو حکمت، بانوی ایثار، ما را حلال کن، اگر بعضی اوقات راهی را به اشتباه می رویم، ای حکمت دانا، یاد عباس بابایی برای ما همیشه زنده است، ببخش و حلال کن که گاهی از راهی که عباس برایش جان داد خطا می رویم.

برای ما از آن دنیا دعا کن، و سلام ما را به عباس ایران برسان.