پلاسکو تصویر فردای ایران است/ نوشتاری از متین حقیقت زاده

آراس؛ ساختمان پلاسکو زمانی که ساخته شد بزرگترین و مدرن ترین ساختمان ایران بود. ایرانی که می خواست مدرن بشود و دنیای جدیدی را تجربه کند باید برای دنیای مدرن اش نمادهایی می ساخت یکی از مهمترین این نمادها ساختمان بلند پلاسکو بود . هر بیننده ای از دور به این ساختمان بلند خیره میشد و هرکسی که گذرش به آنجا می افتاد عکسی یادگاری  می گرفت.

ساختمان پلاسکو بعد  از مدتی به یکی از مهمترین مراکز تجاری ایران تبدیل شد و اینبار نماد رونق تجاری هم محسوب میشد. اما این ساختمان هر روز بیشتر از گذشته به خود رنگ کهنه گی می گرفت .

 عده ای که مالک آن بودند بدون توجه به بضاعت ساختمان و بدون توجه به این موضوع که هر ساختمانی نیازمند بهسازی و توجه است ،هر روز بیشتر از روز پیش شیره جان پلاسکو را می دوشیدند بدون اینکه فکر کنند اگر می خواهند برای آینده نیز ازین ساختمان بهره ببرند باید برایش هزینه کنند.باید فردا را نیز در نظر داشته باشند و همه چیز را در امروز و حال خلاصه نکنند.

امروز ساختمان پلاسکو فروریخت  آنهم بر اثر کهنگی به خاطر اینکه دیگر نمی توانست روی پایش بایستد . با  یکی دو ساعت حریق پایه هایش سست شد و فرو افتاد. به همین سادگی قدیمی ترین و نمادین ترین ساختمان مدرن ایران از بین رفت و ما با بی تفاوتی با گوشی های موبایلمان از فاجعه یادگاری ساختیم .

اما بهتر است بدانیم که شرح حال پلاسکو شرح کوتاهی از ایران ماست . ایرانی که دیرسالی پیش با همه وجود پای در راه مدرن شدن و پیشرفت و توسعه گذاشت و امروز در میان نزاع های بی پایان سیاسی و گروهی ،فردایش به امان خدا رها شده است. پلاسکو یک قاب از همه ی این سالهای ماست که بدون توجه به فردا روزهایمان را بدون برنامه و بدون ساختن و درست کردن کشور گذرانده ایم و متوجه نیستیم که جامعه ای که ایمن نباشد به چه سادگی و در یک لحظه در یک اتفاق  ممکن است هستی اش به مخاطره بیفتد.

ساختمان پلاسکو از دست رفت ،ایران را دریابیم.