آیت الله هاشمی؛ مرد صبور سیاست...

به گزارش آراس نیوز، مردی که با وجود سن بالایی که داشت هیچگاه اجازه نداد خمودگی در چهره اش نمایان شود و به گونه ای رفتار می کرد که گویی همیشه انقلابی و آماده به خدمت خواهد ماند. او بارها در طول عمر خود اقداماتی را انجام داد و تصمیماتی را گرفت که شاید تاریخ نظام جمهوری اسلامی را به گونه ای دیگر رقم زد. سردار سازندگی با وجود آنکه بارها به وی اتهاماتی را در زمینه تدابیر جنگی زده بودند، ولی هیچگاه از تصمیماتی که برای کنترل دفاع مقدس گرفته بود کوتاه نیامد. هاشمی برخلاف بسیاری از شخصیت های سیاسی اول انقلاب که پس از مدتی گوشه گیری می کردند، میدان را رها نکرد. در ادامه بخشی از فعالیت های آیت الله هاشمی رفسنجانی را مورد بررسی قرار می دهیم تا به عمق خدمات ایشان در انقلاب پی بریم.

مبارزات و فعالیت های انقلابی هاشمی به دوران ستم شاهی باز می گردد در همان دوران هاشمی، یکی از مخالفان برنامه‌های نوگرایانه شاه (انقلاب سفید) شناخته می‌شد. با تبعید امام خمینی(س)، هاشمي رفسنجانی در ایران ماند و مخالفت‌هایش را با این برنامه‌ها افزایش داد. این مخالفت‌ها سرانجام به دستگیری و زندانی شدن او منجر شد. در مجموع و از سال ۱۳۳۷ تا سال ۱۳۵۷ هاشمی رفسنجانی ۷ بار به مدت ۴ سال و ۵ ماه به جرم فعالیت مخفیانه علیه حکومت پهلوی به زندان افتاد.

هاشمی با توجه به زحماتی که کشیده بود و با وجود پتانسیلی که داشت، پس از پیروزی انقلاب او یکی از اعضای شورای انقلاب اسلامی شد. وي از بدو تشکیل این شورا، یکی از قدرتمندترین چهره‌های آن بود.

بنا به گفته و تایید بزرگان هاشمی همواره از سایر بازیگران صحنه سیاست ایران، ذکاوت سیاسی بیشتری داشت، این توانايی به همراه اعتماد کاملی که امام خمینی(ره) به هاشمی داشتند،دوعامل اصلی افزایش روزافزون قدرت او در نظام پس از انقلاب بود.

با وقوع بحران گروگان‌گیری در سفارت آمریکا به‌وسیله دانشجويان پیرو خط امام در سال ۱۳۵۸، هاشمی رفسنجانی از آن به‌عنوان «یکی از بزرگ ترین اقدامات سازنده در تاریخ کشور» یادکرد. با این‌حال او در دهمین سالگرد پیروزی انقلاب در یک مصاحبه گفت که با توجه به تجارب این سال‌ها «گروگان‌گیری اشتباه بود».

نخستین قانون انتخابات پس از انقلاب با مشارکت آیت الله تدوین شد و پس از برگزاری اولین انتخابات مجلس، به پارلمان ایران راه پیداکرد و با آغاز کار مجلس در ۷ خرداد ۱۳۵۹ ریاست خانه ملت را برعهده گرفت.

هاشمی در بهار سال ۱۳۶۰ در عزل ابوالحسن بنی‌صدر از فرماندهی کل قوا و سپس تصویب طرح عدم کفایت سیاسی او نقشی تعیین کننده داشت.

چند ماه بعد یعنی در تابستان ۱۳۶۰ او بود که اعتراض مجلس را به وتوی یکی از مصوباتش توسط شورای نگهبان به اطلاع امام(ره) رساند و توانست برای اولین‌بار، راهکار قانونی‌ای برای اجرایی شدن قوانینی که توسط شورای نگهبان خلاف شرع دانسته شده بود، ایجاد کند. راهکاری که بعدها به تشکیل مجمع تشخیص مصلحت نظام به ریاست خودش منجر شد.

آیت الله که در بیشتر جایگاه های حکومتی ودولتی فعالیت داشته بود، دردوره جنگ،علاوه بر ریاست مجلس،در کسوت یکی از ائمه جمعه موقت تهران ، نماینده امام در شورای عالی دفاع(بعد از کشته شدن مصطفی چمران در سال ۱۳۶۰)و جانشین فرمانده کل قوا در ماه‌های پایانی جنگ ایران و عراق ایفای نقش کرد.

حواشی ایجاد شده برسر مسائل مربوط به جنگ شایدبیشتر از هر موئلفه دیگر در سابقه هاشمی به چشم آید. تنها سه ماه بعد از آن‌که هاشمی در خرداد ۱۳۶۷ از سوی امام (س) به جانشینی فرماندهی کل قوا منصوب شد، ایران قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت را پذیرفت.

بعد از جنگ ورحلت امام(ره) هاشمی رفسنجانی بیشترین نقشی را در زمینه انقلابی نگه داشتن نهضت ایفا کرد. او در خرداد 76 برای آنکه روند اداره قوه مجریه کشور به دستان جریان سنتی باشد، از ناطق نوری حمایت کرد ولی فضای جامعه به کلی تغییر کرده بود و این روند دیگر مفید نبود. هاشمی در سال 84 برای آنکه نگذارد مسیر انقلاب به سمتی برود که به ضرر کشور تمام شود، وارد عرصه شد ولی با خودخواهی سیاسی برخی منتقدان وی در هشت سال اصلاحات، از راهیابی به پاستور جا ماند.

آیت الله در چهارسال دولت احمدی نژاد همواره سعی کرد تا با تدبیر خود به نوعی سیاست های غلط دولت نهم را به گوش مسئولان و مردم برساند ولی مورد غضب واقع شد و تخریب ها علیه وی به اوج رسید.

اما بازگشت آیت الله بعد از این همه موج تخریب و هجمه از سال 92 و هنگامی که رد صلاحیت شد و حسن روحانی را راهی میدان کرد، شروع شد. بعد از حمایت از روحانی و پیروزی درانتخابات وی جانی تازه گرفت. این روند ادامه داشت تا اینکه در مسائل مربوط به برجام و اقدامات دیپلماتیک ایران نیز هاشمی خوش درخشید و اوج یکه تازی وی را می توانستیم در ماجرای انتخابات خبرگان و مجلس شورای اسلامی سال 94 ببینیم. زمانی که تنها با یک لیست انتخاباتی و حمایتی که از آن کرد، توانست پارلمان ایران را خانه تکانی کند و همچنین خود به عنوان اولین فرد حاضر در قابت ها به خبرگان برسد. اما عمر وی به دنیا نبود و سرانجام باز هم در مسیر خدمت به انقلاب و حرکت در راستای مصلحت نظام، جان خود را از دست داد.