سخنی با خادم النخیل/ نوشتاری از محمدناصر چوپان

دوست و همشهری عزیزم

جناب اقای مسعود کنعانی

سلام و ارادت

اظهار نظر شما راجع به موضع گیری و هشدار جناب کیانوش راد را مطالعه کردم.از پاسخ شما کمی متعجب شدم.....

البته این تعجب و نگرانی مدتی است که پس از مطالعه مطالب شما بر بنده عارض میشود.و تعجبم از آنست که مرد مهربانی همچون شما چگونه میشود با نخل و زمین و هوا مهربانانه و متین رفتار کند اما منهای یکنفر از مسئولین !! با بقیه اینقدر نامهربانانه رفتارنماید.

عزیز دلم انسان اشرف مخلوقات است و حفظ کرامتش در قرآن و تعالیم دینی مادسفارش بسیار شده است.

بعقیده من شما و تعدادی از دوستان زیست محیطی بنده مدتهاست که در دام برخی از سیاست پیشگان گرفتار شدید.

آنهم افرادی که عناوین و مواضع آشکار سیاسی دارند و سکوتشان در دولتهای نهم و دهم پیرامون انتقال آب و ریزگردها زیر علامت سوال است.....

از همان روزی که با این افراد بطور مستقیم و خصوصی دیدار داشتید این روزها را من میتوانستم تصور کنم.

یادآوری میکنم که دلبستگی های دوستانی مثل شما پس از انتخابات اخیر مجلس شورای اسلامی که با انتخابات خبرگان رهبری همزمان بود و در پی اظهار نظرهای زیست محیطانه حضرت آیت الله حیدری که کم کم و به هر دلیلی شیب تندی هم گرفت، بتدریج بیشتر شد.....

شما در بخشی از پاسخ کوتاهتان به جناب کیانوش راد فرموده اید "ایشان (آیت الله حیدری)سیاسی باشند یا نباشند" ...... !

در این خصوص باید عرض کنم که شما حق دارید از محیط زندگی و حقوق مغفول تان دفاع کنید اما توصیه من اینست که یا اصلا وارد سیاست نشوید و یا لااقل با شعار حمایت از نخل و آب و هوای پاک و .....وارد نشوید.

اگر پتانسیل دفاع از محیط زیست را در اختیار اهل سیاست قرار دادیم و بدنبال مردان سیاست راهی شدیم ، هم محیط زیست را از دست میدهیم و هم هویت فردی خویش را.....

بسیاری از فعالان اجتماعی شما را "خادم النخیل" میخوانند و جانبداری سیاسی شما از سران یک جریان سیاسی و موضع گیری تان در برابر جریان رقیب را چه بخواهید و چه نخواهید سیاسی قلمداد میکنند.

مدتهاست فعالیتهای شما و دیگر دوستانم در دفاع از کارون و مقابله با ریزگردها را رصد میکنم و به هرکس از دوستانم که رعایت حق محیط زیست از زندگانی ما انسانها را آرمان خویش میداند همین هشدارها را دادم .حتی اخیرا برای مراسم تجلیل از فعالان محیط زیست هم یاداور شدم اما متاسفانه گوش شنوایی نبود !!!

و فقط توانستم علیرغم اصرار دوستان عزیزم ، به اعتراضی خاموش اکتفا کنم و حضور نیابم.

واقعا برایم جای تعجب داشته و دارد که برفرض آیت الله حیدری از طرفداران واقعی محیط زیست باشند واقعا چرا در مجلس تجلیل از خادمان و فعالان زیست محیطی باید ایشان در یک کفه ترازو قرارگیرند و همه آنها که سرو جانشان را سالها در کف اخلاص گرفته اند ،

در سوی دیگر ؟!!!!!

اینها واقعا اینها برای شما جای سوال ندارد ؟

چرا از خود نمی پرسید که به یکمرتبه فعال شدن سران یک جریان فکری در زمینه محیط زیست چه دلایل دیگری میتواند داشته باشد ؟

عجیب است که سازمانهای مردم نهاد را نیز در دام وابستگی به مردان سیاست میبینم......!!!!

از خداوند مهربان عاجزانه میخواهم که عاقبت دنیا و آخرت همه ما را ختم به خیر و سعادت فرماید.

از شما برادر خوبم بابت تیزی قلمم پوزش میطلبم.

برای اینکه بدانید چقدر دوست تان دارم ، در پایان این دلنوشته ، احساس ناب و قریحه سرشار شما را به یک جرعه از باده بی تکرار "سهراب" جلب میکنم :

من قطاری دیدم روشنایی می برد

من قطاری دیدم فقه می برد

و چه سنگین می رفت

من قطاری دیدم که سیاست می برد

و چه خالی می رفت