استاندار آینده، آینده استاندار!

یکی از بحث های مهم و پر حاشیه چند وقت اخیر استان خوزستان موضوع برکناری استاندار (که البته با تعابیر دیگری مانند استعفا نیز یاد می شود) و گمانه زنی های جانشینی وی بود. درست در همین بحبوحه و در اوج حواشی پسامقتدایی و کشاکش نو شدن مجلس، زخم کهنه اما دردناکی به نام "انتقال آب کارون" دوباره سرباز کرد تا پازل انتقال آب کارون اینبار در کرمان و به دست رئیس جمهور تکمیل شود.

رئیس جمهور به کرمان رفت تا صف کرمانی در کنار اصفهانی ها برای دست یافتن به کارون بیش از هر زمانی تقویت شود. کسانی که به دنبال آب کارون بودند از موقعیت نبود استاندار و تغییر مجلس نهم به مجلس دهم نهایت بهره را بردند و با همکاری دولت امید به هدف جنجالی شان رسیدند تا ثابت شود در موضوعی به نام "رودخانه کارون" به خواست ساحل نشینان این رود دیرپا و کهن توجه چندانی نمی شود.

در حالی که موضوع انتقال آب کارون در محدوده زمانی نبود استاندار رخ داده است و روزهای برکناری مقتدایی دو رقمی می شود ساختمان استانداری خوزستان همچنان بدون استاندار روزگار را سپری می کند و فقط در رسانه های مختلف خبری گزینه هایی برای این صندلی یک ساله عَلم می شود.

 با شرایط پیش آمده و با توجه به حتمی بودن انتقال آب کارون به نظر می رسد گزینه ی بعدی دولت برای استانداری خوزستان قدرت چندانی برای پیگیری این مطالبه عمومی نخواهد داشت بخصوص اگر این فرد غیر بومی نیز باشد چرا که دولت برای انجام این کار عزم خود را به خوبی جزم کرده است.

در سال های اخیر استان خوزستان صدمات زیادی را بخاطر مسائل زیست محیطی متحمل شده است که از شاخص ترین آنها می توان به آلایند های هوا، گرد و خاک، آلودگی های زیاد صنعتی بخصوص آلودگی هایی که بخاطر فعالیت های نفتی ایجاد می شود عنوان کرد اما انتقال آب کارون موضوعی است که شاید اثرات جدی و مهم آن بیشتر از هر عامل دیگری در جای جای خوزستان به جا خواهد ماند.

 از سوی دیگر دولت روحانی علی رغم وعده های زیست محیطی خود، برای کنترل ریزگردها که یکی از علل عمده نارضایتی خوزستانی ها را شامل می شود اقدام چندانی برای این معضل انجام نداده است و با شرایط موجود، به نظر می رسد حسن روحانی برای جذب آراء عمومی در استان خوزستان کار سختی را خواهد داشت.

 دولت تدبیر و امید با تصمیم خود در قبال رودخانه کارون به میزان زیادی از محبوبیت خود در بین خوزستانی ها کاست و انتخاب گزینه غیربومی نیز می تواند این نوار ناامیدی را محکم تر کند. در حال حاضر و به گفته استاندار دولت پیشین نزدیک به 300 هزار نیروی کار غیربومی در استان خوزستان  فرصت های شغلی را اشغال کرده اند.

 در حالی که شهرهای زیادی در این استان در تب بیکاری می سوزند پس وجود استاندار غیر بومی نمی تواند برای خوزستانی هایی که در سال های اخیر و با وجود استانداران بومی چنین شرایطی را متحمل شده اند خوش آیند باشد. در هر حال فارغ از هر پیشگویی و پیشبینی باید به انتظار نشست تا تصمیم پاستورنشین ها را برای آینده خوزستان و استانداری آن را به تماشا نشست.