
آراس: عملکرد مجلس هشتم و نهم به نحوی بود که پیشبینی تغییرات اساسی در ترکیب آن چندان سخت و دشوار نبود مخصوصا آنکه در خرداد 92 اولین روزنههای تغییر نمایان شد و در آخرین ذائقه سیاسی مردم طمع اعتدال خوشتر آمد.
انتخابات مجلس دهم اولین کنش سیاسی مردم برای تداوم اعتدال در سپهر سیاسی ایران بود، اگرچه پیش از شروع بازی در میدان رقابت ابتدا اصولگرایان در رختکن سیاسی خود جامه از هم دریدند و بسیاری که مُهر اصولگرایی بر پیشانی و مِهر اصولگرایی در دل داشتند را از اردوگاه خود خارج نمودند.
این درحالی بود که در تیم مقابل که چندی قبل طعم ائتلاف راچشیده بودند تنها به اجماع حداکثری و حضور فعال میاندیشیدند به نحوی که حتی به دنبال لژیونرهای اصولگرا نیز بودند.
اگرچه این انتخابات با رد صلاحیتهای شورای نگهبان با شوک مواجه شد اما بررسی مجدد صلاحیت نامزدها از سوی شورای محترم نگهبان و همچنین دعوت احزاب و فعالین سیاسی به حضور حداکثری و مشارکت فعال سبب شد اتفاقی عجیب میدان انتخابات علیلخصوص در تهران رقم بخورد، به نحوی که اصلاح طلبان نه با تیم ملی و امید بلکه با نوجوانان خود پا به میدان رقابت با تیمی رفتند که بسیار باتجربه بوده و به نوعی خود را میزبان رقابت میدانستند این درحالی است که پیش از شروع بازی نیز داور مسابقه چند کارت زرد و قرمز به بازیکنان اصلاح طلب داده بود.
اما مربیان زبده که از مدتها قبل بیهیچ دلیلی اخراج شده بودند این بار نه از روی نیمکت بلکه در میان تماشاچیان تیم را مدیریت کرده و با آرایش صحیح و تعویضهای به موقع با حمایت کامل تماشاچیانی که دیگر تماشاچی صرف نبودند تیم رقیب و داور میدان را مات و مبهوت کرد.
این اتفاق در تهران به حدی عمیق و پرمعنا بود که به نظر میرسد اصولگرایان برای تکیه زدن به کرسیهای مجلس شورای اسلامی و حتی خبرگان ترجیح دهند در باشگاههای شهرستانی ثبت نام نمایند همچنان که در نقطه مقابل چهرههای ملی اصلاح طلب در شهرستانها تمایل بیشتری برای حضور در لیستهای پایتخت دارند.
اصلاح طلبان بدون اردوهای تمرینی و بدون هیچ دوپینگ، آنچنان نمایشی از کارتیمی و حرفهای خود در المپیک انتخابات ایران نشان دادند که تنها واژه قهرمان المپیک انتخابات ایران را میتوان بر آن نهاد.