گروه رسانهای آراس: بعد از مدت ها درگیری با مشغله های کاری به اصرار فرزندم راهی پارک جزیره شدیم. هنگام ورود به پارک، نگهبانان مبلغی را از ما درخواست کردند که ناچیز بود اما من تمام پول هایم را در لباسی که عوض کردم جا گذاشته بودم. ناچار شدم از کارت بانکی استفاده کنم اما با جواب منفی و تند نگهبانان مواجه شدم.
شوق بعد از مدت ها به پارک آمدن من و فرزندم در چشمان پسر ۹ ساله ام در حال فروکش کردن بود.
از من اصرار و از نگهبانان انکار، کار به جایی کشید که پیشنهاد دادم ساعتم را بدهم فقط لحظاتی با فرزندم وارد پارک شویم و دلخوشی تفریح با پدرش را از دست ندهد.
تلاش های ما برای ورود به پارک ناموفق بود و به جایی نرسید. راهمان را کج کردیم و ساعت ۲۰:۲۰ دقیقه سوار ماشین به خانه برگشتیم در حالی که تاثیر بد این رفتار و اتفاق را به وضوح در روحیه فرزندم مشاهده می کردم.
اکنون روی صحبت من با شهرداری و شورای شهر است؛ آیا این تفریحگاه ها برای کسب سود عده ای سودجو است؟ کدام قانون از اخذ هزینه جهت ورود به این پارک ها صحبت می کند؟ آیا شهرداری و شورای شهر وظیفه ای در قبال این زورگویی ها ندارند و نمی خواهند چاره ای بیاندیشند؟
اگر شورای شهر با ۲۱عضو که هر کدام دم ودستگاهی برای خود دارد نمی توانند از پس یک چنین مشکل کوچکی بر بیایند وای بر حال دیگر مشکلات، من با آقای شیرمردی تماس گرفتم اما پاسخگو نبودند.
به جد این قضیه را پیگیری خواهم کرد و به گوش استاندار می رسانم. دلیلی ندارد پارک جزیره هزینه ورودی از شهروندان دریافت کند. شهرداری حقوق می گیرد تا به شهرونداش خدمات دهد، نه برای ورود به پارک ۲هزار تومان بگیرد.
من به عنوان یکی از مدیران زحمتکش این نظام، تا جایی که می توانم مکتوب پیگیر این موضوع خواهم بود.