پیشنیازها در آموزش عالی برای توسعه خوزستان - دکتر حسن دادخواه

امروزه همه نخبگان حتی مردم کوچه و بازار، پیرامون ضرورت بهروزی و توسعه یافتن جامعه خویش بر نکات پایه ای،همگرایی دارند. اهالی استان خوزستان نیز در این چهارچوب می گنجند. فعالان اجتماعی و سیاسی و نخبگان و اهالی قلم و اندیشه، هر یک خواهان رشد و توسعه استان و بهبودی وضعیت عمومی آن هستند. آن نکات پایه ای را می توان در گزاره های زیر قرار داد :

1_ رعایت مصالح جمعی و ملی و قربانی نکردن آن در پای منافع کوتاه مدت فردی و جناحی.
2- ضرورت سپردن هر کار و مسئولیتی به افراد شایسته آن کار. چه از نطر تخصص و چه از نظر دارا بودن استعداد و پیشینه مدیریتی متناسب با آن مسئولیت.
3_ در سطح استان ها نیز، لزوم همگرایی منطقه ای و همصدایی در راستای پیشبرد امور در چهارچوب برنامه های دراز مدت استانی.
4_ رعایت احترام به همه نیروها با هر گرایش فکری و رعایت احترام به عموم شهروندان به دور از در نظر داشتن تفاوت هایی که ممکن است از یکدیگر داشته باشند.

نیک روشن است که رسیدن به هر یک از نکات پایه ای در گرو بالا رفتن سطح فهم و سطح سواد و سطح رشد فکری و پختگی اجتماعی و بالندگی اخلاقی هر یک از شهروندان و به ویژه آنانی است که خویش را نماینده طیف و گروه های مردم می دانند.

برای رسیدن به این سطح از آمادگی، لزوم پرداختن به آموزش عمومی و آموزش عالی در خوزستان ضروری است و در اولویت کاری مسئولان باید قرار گیرد.

مراکز آموزش عالی استان، به عنوان یک مجموعه ملی که در سایه سیاست های نهادهای تصمیم گیری ملی قرار انجام وظیفه می کنند ،این توانایی را دارند تا در تربیت شهروندان برابر با نیازهای یک جامعه مدرن و برخوردار از زیرساخت های لازم، رفتار نمایند.

وجود مجموعه ای از مراکز آموزش عالی هماهنگ با یکدیگر در یک استان، گوهر ارزشمندی است که می تواند در پیچ و خم های توسعه یافتگی،جامعه را به سلامت بسوی اهداف بلند رهنمون کند.
آموزش عالی در استان خوزستان، در طول دو دهه گذشته، در مقایسه با عمر شصت ساله خود، از رشد خوبی برخوردار بوده است ولی بنظر می رسد که مدیران این بخش بهتر است در ادامه کار خویش در قالب تشکیل یک کارگروه استانی، به هماهنگی بیشتری برسند و از این رهگذر آموزش عالی را در مسیر کمک به توسعه پایدار و متوازن قرار دهند.

این هماهنگی می تواند در محورهای زیر تحقق یابد:

1_ ایجاد سازوکار برای همکاری و همیاری میان مراکز آموزش عالی در راستای مشکلات یکدیگر.
2_   سامان دادن به گسترش رشته ها و دانشکده هاب جدید بر پایه نیاز بازار کار.
3_ یافتن راه حل هایی برای بالابردن میزان استغال دانش آموختگان در درون استان.

4_ یافتن راه های خودکفایی مراکز آموزش عالی و کم کردن وابستگی به بودجه های دولتی.
5_ بهره گیری از تجربه های دانش آموختگان شاغل در دستگاه های اجرایی و مراکز صنعتی در راستای کارآفرینی.